หมวดอักษร: 口
ความหมายปัจจุบัน :
史 [shǐ] 野史 (yě shǐ)เกร็ดประวัติ, พงศาวดาร 通史 (tōng shǐ)หนังสือประวัติศาสตร์ทั่วไป 艳史 (yàn shǐ)นิยายรัก, นิยายพิศวาส (yànshǐ)เรื่องราวความรักระหว่างหนุ่มสาว 经史子集 (jīng shǐ zǐ jí )การแบ่งประเภทหนังสือที่ตกทอดเป็นมรดกวัฒนธรรม 稗官野史 (bài guān yě shǐ)เกร็ดพงศาวดาร 稗史 (bài shǐ)เกร็ดประวัติ,พงศาวดาร 秘史 (mì shǐ )ประวัติที่ไม่เปิดเผยออกมาของชนชั้นปกครอง และยังใช้ได้กับการจดบันทึกเรื่องเล็กๆน้อยของส่วนตัวที่ใช้กับ (mìshǐ)บันทึกลับ (ที่เป็นส่วนตัวของบุคคล) (mìshǐ)ประวัติศาสตร์ลับ 正史 (zhèng shǐ)หนังสือประวัติศาสตร์ที่มีบันทึกชีวประวัติตามความจริง (zhèngshǐ)บันทึกประวัติศาสตร์ (zhèngshǐ)หนังสือประวัติศาสตร์ (ที่เขียนในเชิงชีวประวัติ) 明史 (míngshǐ)ประวัติราชวงศ์หมิง 断代史 (duàn dài shǐ)ประวัติศาสตร์ที่แบ่งตามยุคสมัย (duàndàishǐ)ประวัติศาสตร์ (ของสมัยหนึ่งแบ่งแยกประวัติศาสตร์จีนตามราชวงศ์) 战史 (zhànshǐ)บันทึกลำดับเหตุการณ์สงคราม 外史 (wài shǐ)นิยายประวัติศาสตร์ต่างชาติ 国史 (guó shǐ )ประวัติศาสตร์ของชาติ ประวัติศาสตร์ราชวงศ์ 唯物史观 (wéi wù shǐ guān)วัตถุนิยมเชิงประวัติศาสตร์ 咏史 (yǒngshǐ)บทกลอน (ที่บรรยายถึงประวัติศาสตร์) 名垂青史 (míng chuí qīng shǐ)ชื่อเสียงอันดี ได้จารึกเป็นประวัติศาสตร์จดจำไปตลอดกาล 史迹 (shǐ jì)ซากประวัติศาสตร์ โบราณสถาน (shǐjì)ร่องรอยทางประวัติศาสตร์ 史话 (shǐ huà)เล่าเรื่องประวัติศาสตร์ (shǐhuà)เรื่องราวเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ 史诗 (shǐ shǐ)มหากาพย์ บทกวีเกียรติประวัติ 史评 (shí píng)บทวิจารณ์ทางประวัติศาสตร์ (shǐpíng)งานเขียน (ที่เป็นบทวิจารณ์ทางประวัติศาสตร์) 史记 (shǐjì)บันทึกประวัติศาสตร์
พัฒนาการตัวอักษร :