ปี 581 ถึงปี 960
隋朝于公元589年重新统一中国，秦汉时期的服饰制度得到了逐渐的恢复。隋朝将“日月、星辰”等纹饰放回到皇帝的冕服上，从此“肩挑日月，背负星辰”成为后世历代帝王冕服的基本形式。公元618年，唐代建立，它国力强盛、疆域广大、政令统一、对外交流十分频繁、文化艺术空前繁荣，服饰文化因此呈现出自信开放、雍容华贵。
ปีคริสต์ศักราช ๕๘๙ ในยุคราชวงศ์สุยมีการรวมรวมประเทศขึ้นอีกครั้ง และจึงค่อยๆฟื้นฟูระบบการแต่งกายในสมัยยุคฉินและยุคฮั่นขึ้น ยุคสุยได้นำ “สุริยัน จันทรา ดาราราย” และลวดลายอื่น ๆ กลับมาประดับบนฉลองพระองค์ในพระราชพิธีของพระจักรพรรดิอีกครั้งหนึ่ง จากตอนนี้ “สุริยันจันทราประทับพาหา (บ่า) ดารารายพร่างพายกลางขนอง (หลัง)” ก็ได้กลายเป็นพื้นฐานของฉลองพระองค์ในยุคต่อๆมา ค.ศ. ๖๑๘ ได้มีการสถาปนาราชวงศ์ถังซึ่งทำให้ประเทศจีนมีประสิทธิภาพและเจริญรุ่งเรือง ประเทศมีอาณาบริเวณกว้างใหญ่ไพศาล การปกครองเป็นเอกภาพ มีการติดต่อและแลกเปลี่ยนกับต่างชาติมากมาย วัฒนธรรมและศิลปะเจริญรุ่งเรืองเป็นประวัติการณ์ วัฒนธรรมการแต่งกายก็แสดงออกได้อย่างไม่อายใคร โอ่อาหรูหรา
唐代大袖衫
半臂仙裙
公元605年至617年间，隋代的女子流行半臂，这是将短袖衣服套在长袖衣服外面的穿法。与半臂相配的是“仙裙”，又称“十二破裙”，是一种下摆很大的长裙。穿戴这种服装外出时，女子要戴纱帽，将面部挡住，这是受西北地区少数民族服饰影响的结果。
ชุดเสื้อเอวสั้นป้านปี้และกระโปรงนางฟ้า
ในช่วงปี ค.ศ. 605-617 สาวๆชาวสุยนิยมสวมป้านปี้ ซึ่งก็คือเสื้อแขนสั้นที่สวมทับเสื้อแขนยาว (คล้ายเสื้อกั๊ก) และสวมกระโปรงที่ใส่คู่กับป้านปี้ เรียกว่า กระโปรงนางฟ้าหรือเรียกอีกอย่างว่า กระโปรงสิบสองจีบ เป็นกระโปรงที่มีชายกระโปรงค่อนข้างกว้าง เวลาที่แต่งกายลักษณะนี้ สาวๆทั้งหลายมักสวมหมวกตาข่ายผ้าไหมซึ่งเป็นผลจากการรับอิทธิพลการแต่งกายของชนเผ่าทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือ
|
隋彩绘仆侍陶俑群，梳平云髻，小袖衫，高胸裙，河南博物院藏 |
陕西西安出土隋彩绘女俑,小袖衫,高腰裙 |
|
|
额黄妆、穿裙的妇女 |
 |
穿襦裙、半臂、披帛的宫廷侍女（陕西乾县李山蕙墓壁画） |
唐圆领衫
、袍
圆领衫、袍是在古代深衣的基础上发展而来的，是唐代男子主要的服装形式。它的前后身采用直裾，在领子、袖口、衣裾边缘部分都加贴边。在前后襟的下边，常各用一幅布横向拼接，腰部用革带紧束，上戴幞头，下穿长靴。圆领衫、袍的衣袖分窄袖和宽袖两种，窄袖的便于活动，宽袖的则可以表现出潇洒、华贵的风度。
เสื้อและชุดคลุมคอกลม
เสื้อและชุดคลุมคอกลมพัฒนามาจากชุดเซินอี(ชุดพิธีการแบบวัฒนธรรมฮั่น)ในสมัยโบราณและเป็นเสื้อผ้ารูปแบบหลักของผู้ชายในสมัยถังด้านหน้าและด้านหลังต่อกันเป็นชิ้นเดียว บริเวณคอเสื้อ แขนเสื้อ ต่างมีการขลิบริม ด้านล่างของคอเสื้อด้านหน้า มักปะด้วยแถบผ้าตามแนวนอน คาดเอวให้แน่นด้วยเข็มขัด บนศีรษะสวมหมวกฝู สวมรองเท้าหุ้มข้อ ชุดคอกลมแบ่งเป็น ๒ ประเภท คือแขนกว้างและแขนแคบ แขนแบบแคบเหมาะสำหรับเวลา
ต้องการความคล่องแคล่ว แขนกว้างนั้นแสดงถึงความทันสมัยและความหรูหรา
唐幞头
起初，人们用一块布从后脑向前把发髻捆住，并使巾布的两角在脑后打结，自然下垂如带状；另两角回到头顶打成结子作装饰，这就是初期的幞头。后来，人们又在巾布的四角上接上带子，使其自然飘垂，装饰性就更强了；再后来，人们甚至将带子裁成或圆或阔的各种形状，并用丝弦或铜丝、铁丝作骨，放在带子里，这就变成了可以任意造型的翘脚幞头。
หมวกโพกหัว
แรกเริ่มเดิมทีนั้น ผู้คนใช้ผืนผ้าพันหัวจากด้านหน้าไปด้านหลังเพื่อให้ผมอยู่ทรง และปล่อยชายผ้าที่ขมวดปมทั้งสองข้างไว้ด้านหลัง ปล่อยให้ห้อยอย่างอิสระ ส่วนปลายผ้าอีกสองฝั่งก็ขมวดขึ้นไปบนหัวแล้วมัดไว้ข้างบนนั้น ซึ่งเป็นลักษณะของหมวกฝูในระยะเริ่มแรก ภายหลังก็ได้เพิ่มสายผ้าเข้าไปแล้วมัด จากนั้นปล่อยให้ห้อยไหวพลิ้วอยู่ด้านหลัง ซึ่งมีลักษณะของการตกแต่งอย่างชัดเจน ต่อมาก็ตกแต่งหางหมวกฝูเป็นทรงหลากหลายรูปแบบ กลมบ้างกว้างบ้าง ทั้งยังใช้สายลวดหรือสายทองแดงทำเป็นโครงที่ปลายห้อยนั้นซึ่งทำให้รูปแบบหางของหมวกฝูเปลี่ยนไปต่างๆนาๆตามแต่ผู้ใช้
 |
纱罗幞头图 （根据传世绘画及出土陶俑复原绘制） |
|
裹幞头、穿圆领袍衫的帝王及官吏 （阎立本《步辇图》） |
裹幞头、穿圆领袍衫、乌皮靴的官吏（陕西乾县李重润墓壁画） |
冕冠衣裳
唐代皇帝的服饰，在继承前代冕冠、冕服的基础上，又有了更加长足的发展，服饰形态更加丰富、完备，在服饰的细节处理上也更加精细入微。
มาลามงกุฎและชุดพิธี
ฉลองพระองค์ของพระจักรพรรดิในราชวงศ์สุยคือ เหมี่ยนกวาน(มาลามงกุฎ)ที่ได้สืบมาจากราชวงศ์ก่อนๆและลักษณะพื้นฐานของฉลองพระองค์ที่พัฒนาให้ยาวลงมาถึงพระบาทและลักษณะมีความสมบูรณ์ ครบถ้วน ทั้งยังมีรายละเอียดที่หลากหลายมากขึ้น
|
戴冕冠、穿晚服的皇帝及戴龙冠、穿礼服的侍臣 （阎立本《历代帝王图》） |
穿便服的帝王 （阎立本《历代帝王图》局部） |
唐襦裙
唐代的襦是一种衣身狭窄短小的夹衣或棉衣，领口和袖口有金彩纹绘或刺绣工艺，有的还镶有绫锦，这些装饰使服装的效果更加华美富丽。唐代的裙式大多高腰或束胸，款式贴臀，宽摆齐地，是下摆呈圆弧形的多褶斜裙。
ชุดเสื้อและกระโปรงเกาะอกสมัยถัง (กระโปรงหยรู)
เสื้อหยรูสมัยถังเป็นเสื้อผ้าเจี่ยหรือเสื้อผ้าฝ้ายที่มีขนาดสั้นและไม่ยาวมาก บริเวณคอเสื้อและปลายแขนเสื้อตกแต่งด้วยลายดิ้นทองหรือประดับด้วยงานปัก หรือปักลายด้วยผ้าตาดสีแดง ซึ่งการประดับตกแต่งเช่นนี้ทำให้เครื่องแต่งกายมีความหรูหราฟู่ฟ่า และกระโปรงยุคถังนี้ส่วนมากเอวสูงหรือรัดอก รัดสะโพก และชายกระโปรงกว้างยาวลากพื้น และมีลักษณะเป็นกระโปรงจีบทรงกระบอก
|
穿襦裙或袍衫的贵妇及侍女（张萱《虢国夫人游春图》局部） |
穿襦裙、披帛的妇女（顾闳中《韩熙载夜宴图》局部） |
|
穿襦裙及半臂的初唐宫女（陕西乾县唐永泰公主墓壁画） |
穿大袖纱罗衫、长裙、披帛的贵妇 （周昉《簪花仕女图》局部） |
帔帛
帔帛是一种长围巾，多以丝绸裁制，上面印画纹样，一般披在女子肩背上，花色和披戴方式很多。有的将其两端垂在手臂旁，一头垂得长些，一头垂得短些；有的将其右边一头束在裙子系带上，左边一头由前胸绕过肩背，搭着左臂下垂，还有的将其两端棒在胸前……帔帛会随女子行动时而飘舞，非常优美。
ผ้าคลุมไหล่ผ้าไหม (เพ่ยโป๋)
เพ่ยโป๋ก็คือผ้าพันคอยาว ส่วนมากทำมาจากผ้าไหมพิมพ์ลาย ใช้สวมคลุมไหล่ผู้หญิง รูปแบบที่เต็มไปด้วยลวดลายและมันเงาสะท้อนแสงนั้นมีให้เห็นมากที่สุด ซึ่งใช้พาดไหล่ปล่อยให้ชายทั้งสองห้อยลงมาที่แขนให้แถบหนึ่งยาว แถบหนึ่งสั้น บ้างก็นำปลายทางขวาผูกไว้กับสายรัดเอว ส่วนอีกปลายหนึ่งก็คลุมอ้อมหน้าอกผ่านไหล่ไปด้านหลังให้ห้อยพลิ้วอยู่ด้านหลัง บ้างก็นำปลายทั้งสองข้างพันไว้ที่หน้าอก ผู้หญิงที่สวมผ้าคลุมไหล่ เวลากรีดกายย่างก้าวนั้น ปลายผ้าไหมก็จะสะบัดพลิ้วตามแรงลม ดูงดงามยิ่งนัก
|
敦煌莫高窟375窟初唐供养人， 高腰宽摆长裙，肩披帔帛 |
穿薄纱大袖衫，高腰裙，披帛，高髻簪花的仕女 |
大袖衫
大袖衫是盛唐时候的女装，因为它的衣袖往往宽于1.3米，所以这种衣服被称为“大袖衫”。大袖衫一般用轻薄透明的纱料制成，上面还有精美的图案。女子穿上它，能显露出华贵而飘逸的气质。
เสื้อแขนใหญ่
ต้าซิ่วซาน เป็นเครื่องแต่งกายของผู้หญิงในสมัยถัง เนื่องจากเป็นเสื้อที่แขนมักกว้างกว่า1.3เมตร จึงถูกเรียกว่า ‘ต้าซิ่วซาน’ (เสื้อแขนใหญ่) ต้าซิ่วซานตัดเย็บมาจากผ้าเนื้อบางโปร่งแสงซึ่งประดับรูปภาพที่งดงาม ผู้หญิงสวมใส่ต้าซิ่วซานเพื่อที่จะแสดงออกถึงความสง่างามและแสดงความมีฐานะของตน
|
穿大袖透明衫子的唐 |
 |
羃篱与帷帽
起初，羃篱与帷帽都是为了遮蔽风沙的。后来，它们成了女子出行时遮蔽面容，不让路人窥视的帽子。羃篱是用透纱罗全幅缀于帽檐上，并使之下垂障蔽全身；而帷帽则是在四缘悬挂一圈网子，下垂至颈，网帘上还常加饰珠翠。
หมวกม่านและหมวกม่านตาข่าย
ในระยะแรก หมวกม่านตาข่ายและหมวกม่านใช้สำหรับป้องกันฝุ่นหรือเศษทราย ภายหลังได้กลายเป็นที่ปิดบังใบหน้าที่สาวๆนิยมใช้ คือใช้เป็นม่านบังไม่ให้คนที่ผ่านไปผ่านมามองลอดเข้ามาเห็นได้ หมวกม่านมี่หลีใช้ผ้าซาหลัวโปร่งแสงห้อยลงมาจากจากปีกหมวก อาจจะปล่อยยาวคลุมทั้งร่างกาย หมวกเหวยเม่าคือหมวกที่ใช้ตาข่ายล้อมทุกด้านจากปีกหมวก และห้อยลงมาถึงคอ มักประดับลูกปัดไว้ที่ตาข่ายนี้ด้วย
|
戴帷帽、穿襦裙的妇女 （唐三彩俑，传世实物，原件现藏上海博物馆） |
戴搭耳蕃帽的唐代妇女 （新疆吐鲁番阿斯塔那唐张礼臣墓出土屏风绢画） |
|
戴面幕的唐代妇女 （日本东京国立博物馆藏唐人） 《树下人物图》 |
 |
回(huí)鹘(hú)装
回鹘是中国西北地区的少数民族，回鹘女子的服装对唐代汉族女子的服装影响较大。回鹘女装的基本款是连衣长裙，翻折领、窄袖，衣身比较宽松，腰际束带。一般在翻领和袖口上都有凤衔折枝花的纹饰。女子在穿这种服装时要梳椎状的回鹘髻，上饰珠玉，簪钗双插，戴金凤冠，穿笏头履。
เสื้อผ้าชาวอุยกูร์
อุยกูร์คือชนกลุ่มน้อยที่อาศัยอยู่ทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือของจีน เครื่องแต่งกายของสตรีชาวอุยกูร์นั้นส่งผลกระทบต่อเครื่องแต่งกายของสตรีชาวฮั่นในยุคราชวงศ์ถังเป็นอย่างมาก พื้นฐานของเสื้อผ้าผู้หญิงชาวอุยกูร์จะเป็นแบบกระโปรงและเสื้อติดกันเป็นชุดเดียว ปกคอพับเป็นปก แขนเสื้อเล็ก ส่วนลำตัวค่อนข้างหลวม และรัดสายรัดที่เอวโดยทั่วไปบนปกเสื้อและแขนเสื้อมักจะประดับด้วยลายหงส์อัคนีและบุบผาชาติ ผู้หญิงที่สวมเสื้อลักษณะนี้มักจะต้องทำผมทรงอุยกูร์ ประดับดอกไม้หยก ปิ่นคู่ สวมมงกุฎหงส์ และสวมรองเท้าหัวคทา
 |
戴凤纹回鹘冠的妇女 （敦煌榆林窟16窟壁画，张大千摹） |
 |
梳回鹘髻、戴金凤冠、穿回鹘装的晚唐贵妇 （甘肃安西榆林窟壁画，张大千临摹） |
การแต่งหน้าของสาวชาวถังมีลำดับดังนี้คือ
1.ทารองพื้น 2.ปัดแก้มแดง 3.เขียนคิ้ว 4.ทาลิปสติก 5.แต้มจุดลักยิ้ม 6. ติดฮวาเตี้ยน
และใช้วัสดุสีดำสำหรับเขียนคิ้วให้ดูเข้ม สำหรับคิ้วที่บางละเอียดและยาว เรียกว่า ไต้เหมย
คิ้วที่หนาและใหญ่ เรียกเอ๋อเหมยซึ่งบางครั้งเรียกว่า กว่างเหมย
|
饰桃花妆的妇女 （唐人《弈棋仕女图》局部） |
经过妆点的妇女唇式 （新疆吐鲁番唐墓出土《弈棋仕女图》局部） |
花钿
据说南北朝时有一位公主，一天在宫殿的屋檐下睡着了，一朵艳丽的梅花缓缓飘下，正落在她白皙的额头上，这眉间的梅花几天拂之不去，愈发显出公主的千娇百媚。一时间，宫女们争相仿效，纷纷用颜色在两眉间染绘出各种图案，甚至用金属片贴在眉间作装饰，这后来就成为盛行在唐代的化妆方式之一——花钿。
ดอกไม้โลหะ (ที่ใช้แปะหรือวาดบนใบหน้า)
เล่ากันว่าในสมัยยุคราชวงศ์เหนือใต้ มีองค์หญิงอยู่องค์หนึ่ง วันหนึ่งก็ได้แอบเข้านอนหลับไปในห้องใต้หลังคาพระราชวัง กลีบดอกเหมยสีสดที่ถูกลมตีให้ล่องลอยอยู่ในอากาศก็ได้หล่นลงมาที่หน้าผากนวลๆของนาง หลายวันผ่านไป กลีบดอกเหมยที่ติดอยู่กลางหน้าผากนั้นก็ไม่ยอมลอกหลุดลอกออกไปเสีย แต่นั่นก็กลับกลายเป็นว่าเป็นการเพิ่มความงามให้องค์หญิง ไม่นานจากนั้น บรรดาสาวๆในพระราชวังก็ได้ทำตามองค์หญิงโดยการนำสีมาวาดเป็นรูปหรือลายต่างๆลงไปที่หว่างคิ้ว และมีบางคนก็ถึงขนาดกับนำแผ่นทองมาติดที่หว่างคิ้วกันเลยทีเดียว ซึ่งได้กลายมาเป็นหนึ่งในแฟชั่นการแต่งหน้าที่นิยมของบรรดาสาวๆทั้งหลายในยุคถัง
|
穿襦裙及联珠纹锦半臂的唐代妇女 （新疆吐鲁番阿斯塔那唐墓出土泥头木身著衣俑） |
发髻
唐代女子的发髻名目众多，有半翻髻、惊鹄髻、双环望仙髻、抛家髻、同心髻、倭堕髻、回鹘髻等。这些发髻最主要的特点就是崇尚高大，流行使用假发或假髻来梳妆。与此相适应，发髻上的装饰也愈加丰富，银钗、牙梳、金玉珠翠花枝、鸾凤步摇等精致秀美、光彩炫目。
ทรงผม
ทรงผมของสตรีชาวถังมีมากมายหลากหลาย เช่น ทรงมวยครึ่งหัว ทรงจิงกู่(ผมสองช่อคล้ายโบ) ทรงสองห่วง ทรงยอดเอียง ทรงใจเดียว ทรงวอตว้อ และทรงอุยกูร์ ลักษณะเด่นของทรงผมเช่นนี้คือมีขนาดสูงกว้างใหญ่ ขณะจัดแต่งทรงผมอาจใช้ผมปลอมหรือผมปลอมที่จัดทรงแล้วมาประดับเพิ่ม และนอกจากนี้เครื่องประดับบนผมก็ยังมีมากเหลือคณาเช่นกัน เช่น ปิ่นเงิน หวีงา ลูกปัดเงินทองหรือดอกไม้ขนนกกระเต็น ปิ่นหงส์คู่ประกอบตุ้งติ้ง และเครื่องประดับอื่นๆที่ละเอียดงดงาม สุกใสเป็นประกาย
 |
梳双鬟望仙髻的妇女 （陕西西安羊头镇唐李爽墓出土壁画） |
 |
梳三角髻的妇女（河南洛阳涧西谷水第六号唐墓出土三彩俑） |
||
|
梳双垂髻的妇女 （新疆吐鲁番唐墓出土《弈棋仕女图》局部） |
|
|
 |
||
蹀躞带是隋唐时期男子通常佩戴的东西。蹀躞是革带上用来挂物的小带子；七事是指刀子、火石、针筒等七种日常要用的物件。蹀躞带上装饰的质料和数目的多少，表示服用者身份的高低。
เข็มขัดเต๋ย์เซ่ย์
เข็มขัดเข็มขัดเต๋ย์เซ่ย์เป็นเข็มขัดที่บุรษสมัยสุยและถังคาดเอวไว้ ซึ่งมักแขวนสิ่งของเล็กๆน้อยๆไว้ด้วย เข็มขัดชนิดนี้คือเข็มขัดที่มีแถบหนังยื่นออกมาใช่ห้อยสิ่งของเล็กๆ เช่นมีด หินไฟ(ใช้กะเทาะจุดไฟ) กระบอกเข็ม และของใช้ในชีวิตประจำวันอื่นๆรวม ๗ สิ่ง วัตถุประดับที่ประดับอยู่บนเข็มขัดเต๋ย์เซ่ย์ จะมากจะน้อยนั้น ต่างก็เป็นการแสดงฐานะของผู้สวมใส่
 |
（根据出土陶俑、石刻、壁画复原绘制） |
|
蹀躞带饰四种 |
蹀躞带穿戴展示图
唐代的胡服，实际上是指西域地区的少数民族服饰和印度、波斯等外国服饰。比较常见的胡服形式是翻领窄袖袍、条纹小口裤、透空软锦靴和锦绣浑脱帽，有的还佩有蹀躞带。
เสื้อผ้าชาวต่างชาติ (ชาวฮั่นเรียกชนชาติทางตะวันตกที่ไม่ใช่ฮั่นว่าหู)
เสื้อผ้าของชาวหูในสมัยถัง ก็คือเครื่องแต่งกายของชนกลุ่มน้อยทางภาคตะวันตก อินเดีย เปอร์เซีย และประเทศอื่นๆ สิ่งที่พบเห็นได้บ่อยๆจากเสื้อผ้าชาวหูคือปกเสื้อพับ แขนเสื้อเล็ก กางเกงขาลีบ รองเท้านิ่มที่ระบายอากาศได้ดี และหมวกหุนทวอที่งดงาม และมีบ้างที่สวมเข็มขัดเต๋ย์เซ่ย์
|
梳髻、穿翻领胡服的妇女 |
戴胡帽、穿胡服、 佩蹀躞带的人物 （陕西西安出土三彩俑） |
戴胡帽、佩蹀躞带的妇女（陕西西安出土石刻摹本） |
唐代舞蹈服
唐代舞蹈分为两种截然不同的风格，一种叫“软舞”，也称“文舞”，属于汉族的舞蹈，舞姿宛转、舒展，余韵悠长，舞服宽松、飘逸，大袖较多；另一种叫“健舞”，也称“武舞”，属于胡舞的范畴，舞姿威武、激越，旋转腾飞，舞服与胡服同类，袖多紧瘦。
เครื่องแต่งกายทางนาฏศิลป์
นาฏศิลป์ในสมัยถังแบ่งเป็น ๒ แบบที่แตกต่างกัน แบบแรกคือ ฟ้อนนุ่ม (หรวนอู่ หรือ เหวินอู่) ซึ่งเป็นการแสดงของชาวฮั่น ท่าทางอ่อนโยน เหยียดแขนและขาออกไปเนิบๆ ค่อยๆเคลื่อนไหว กรีดกายย่างเยื้องช้าๆ เสื้อผ้าที่สวมก็หลวมบางเบา สวยหรูสง่างาม ซึ่งมักเป็นเสื้อแขนกว้าง อีกประเภทหนึ่งก็คือ รำแกร่ง เป็นการแสดงในกลุ่มของชาวหู ท่าทางขึงขัง คึกคะนอง หมุนไปหมุนมา เสื้อผ้าที่สวมมีลักษณะคล้ายกับชุดหู คือ เป็นชุดรัดรูป แขนเล็ก
|
著帔肩的唐代舞姬 |
 |
唐代军服
唐代的军服是“将帅用袍，军士用袄”。在将帅的袍上，要绣上狮虎的图案，以显示其勇猛威武。唐代的铠甲有13种之多，甲片的形式有细鳞、山文、锁子等，材质则包括金属、皮革和绢等。可以说从样式到工艺，唐代的军服都比前代有了很大的进步。
เครื่องแต่งกายในกองทัพ
เครื่องแต่งกายในกองทัพสมัยถังก็คือ “นายพลสวมผาว ทหารเลวสวมอ่าว” บนเครื่องแต่งกายของนายพลจะปักลายสิงโตและเสือ เพื่อแสดงถึงความกล้าหาญเกรียงไกร ส่วนเสื้อเกราะยุคถังนี้ก็มีมากถึง ๑๓ แบบด้วยกัน การเรียงเกล็ดของแผ่นเกราะก็เช่น แบบเกล็ดเล็ก แบบภูเขา แบบล็อก วัสดุที่ใช้นั้นก็มี แผ่นโลหะ แผ่นหนังและผ้าไหม อาจจะพูดได้ว่าตั้งแต่รูปแบบและเทคนิคที่ใช้ประดิษฐ์เสื้อเกราะสมัยถังนี้มีการพัฒนาที่รุดหน้ากว่าอดีตมากนัก
|
穿胄甲的初唐武将 （陕西礼泉郑仁泰墓出土加彩陶俑） |
穿绢布甲的唐代武士（新疆吐鲁番阿斯塔那出土彩绘木俑） |
初唐胄甲（甘肃敦煌莫高窟194窟彩塑） |
纹样
隋唐时期流行的装饰纹样造型饱满，色彩艳丽，主纹突出，地部疏朗，对称构图较多。其中比较著名的纹样有宝相花纹、联珠团窠纹、瑞锦纹等。宝相花纹是由盛开的花朵、花苞、花瓣和叶子等素材按放射对称的方式组合而成的，雍容华美，久负盛名。
ลวดลาย
ลักษณะของลวดลายที่ได้รับความนิยมช่วงสมัยสุยคือ มีลักษณะกลม สีสันสดใส มีแกนลายเด่น สว่างสดใส ลายแบบกลมๆค่อนข้างมาก หนึ่งในลายที่ได้รับนิยมก็เช่น ลายกรอบล้อมบุบผา ลายรังมุก ลายลุ่ยจิ่น เป็นต้น ลายกรอบล้อมบุบผา ก็คือดอกไม้บาน ดอกตูม กลีบดอก และใบที่มีกรอบล้อมรอบซึ่งจัดวางอย่างสมมาตรมีความเป็นเอกภาพ สง่าสวยงาม และเป็นที่รู้จักของคนมาช้านาน
|
新疆吐鲁番阿斯塔那唐墓出土联珠大鹿纹锦纹样 |
联珠狩猎纹锦 （传世实物，原件现在日本奈良法隆寺） |
