หมวดอักษร: 丿
ความหมายปัจจุบัน :
乏 [fá] ขาด ขาดแคลน อ่อนเพลียเมื่อยล้า เหน็ดเหนื่อย ไม่มีพลัง ไม่บังเกิดผล อ่อนล้า,道乏 (dào fá)แสดงความขอบคุณ 贫乏 (pín fá)ยากจน 解乏 (jiě fá )พักฟื้นความเหนื่อย 缺乏 (quē fá)ขาดแคลน,ไม่มี (quēfá)ขาดแคลน 空乏 (kōng fá)1.ยากจน 2.ไม่มีสาระ 穷乏 (qióngfá)ยากจน (qióngfá)ไม่มีอันจะกิน 疲乏 (pí fá)อ่อนเพลีย, อ่อนเปลี้ย เพลียแรง (pífá)เหนื่อยหมดแรง 歇乏 (xiē fá)พักเหนื่อย (xiēfá)พักให้หายเหนื่อย 困乏 (kùn fá)อ่อนเปลี้ยเพลียแรง อ่อนระโหยโรงแรง อ่อนล้า 匮乏 (kuì fá)ขาดแคลน เหือดแห้ง 劳乏 (láofá)หมดเรี่ยวแรง (láofá)เหนื่อยล้า 人困马乏 (rén kùn mǎ fá)คนก็เหนื่อยม้าก็อ่อนเพลีย 乏顿 (fádùn)อ่อนเพลีย (fádùn)เมื่อยล้า 乏困 (fákùn)ง่วง (fákùn)เพลีย (fákùn)เมื่อย 乏味 (fá wèi)จืดชืด ไม่มีรสชาติ (fáwèi)จืดชืด (fáwèi)ไร้รสชาติ 乏力 (fá lì)อ่อนเพลีย 乏倦 (fájuàn)อ่อนเพลีย (fájuàn)เหนื่อย 乏 (fá)ขาด (fá)ขาด ขาดแคลน อ่อนเพลียเมื่อยล้า เหน็ดเหนื่อย ไม่มีพลัง ไม่บังเกิดผล อ่อนล้า (fá)เมื่อยล้า 不乏 (bù fá)ไม่ขาดแคลน มีมากมาย
พัฒนาการตัวอักษร :
.png)
”
乏
fá
缺少：乏味。贫乏。不乏其人。
疲倦：乏困。乏累。疲乏。
无能，无用：乏气。乏煤。
累
笔画数：4；
部首：丿；
笔顺编号：3454
笔顺：撇捺折捺
乏
fá
【名】
古代射礼唱靶者用以避箭的器具,其形略似屏风〖shield〗
乏,春秋传曰,反正为乏。——《说文》。按,容也。从反正,推事。受矢者为正,避矢者为乏。
故文反正为乏。——《左传·宣公十五年》
凡乏用革。——《仪礼·大射仪》
乏参侯道。——《仪礼·乡射礼》。注:“容谓之乏,所以为获者御矢也。”
无功伏安,电抗性伏安单位〖var〗
乏
fá
【动】
假借为贬。物质财富短缺〖beshortof;lack〗
振乏绝。——《吕氏春秋·季春》。
孟尝君使人给其食用,无使乏。——《战国策·齐策》
农不出则乏其食,工不出则乏其事。——《史记·货殖列传序》
空乏其身。——《孟子·告子下》
又如:乏资(缺乏费用);乏力(缺少气力);不乏其人
荒废;耽误〖neglect〗
子往矣,无乏吾事。——《庄子·天地》
自严奏答无滞,不敢安寝,头目臃肿,事幸无乏。——《明史》
没有,无〖nothave〗。如:乏趣(无味,没有兴味);乏手(手头不宽裕);乏角儿(没有名气的演员)
乏
fá
【形】
不正〖wry〗。如:乏样子(丑陋的相貌)
疲乏;无力〖tired〗
因其劳乏而乘之。——《新五代史·周德威传》
又如:乏倦(疲倦);乏乏(很疲倦);人困马乏
使土地贫瘠的,或使丧失力量或功效的〖exhausted〗。如:乏地
无能的,不中用的〖incapable〗
我想昭君娘娘跟那西施娘娘难道都是这种乏样子吗?——《老残游记》
又如:乏角儿(演技不高、没有名气的演员)
穷困〖poverty-stricken〗。如:乏用(手头拮据);乏竭(竭尽;穷困);乏窘(穷困艰难)
乏顿
fádùn
〖tired〗疲乏困顿
乏倦
fájuàn
〖weary〗疲乏困倦
赶了一天的路,大家乏倦之极
乏困
fákùn
〖tiredness〗疲倦;困倦
旅途乏困
乏嗣
fásì
〖havenodescendants〗没有后代
乏味
fáwèi
〖dull;insipid;drab;tasteless〗缺乏情趣兴味
作品乏味,人也庸俗
仓颉 ชางเจ๋ย์ :
– HINO 斜（竹）点（戈）钩（弓）人
注音 จู้อิน:
– ㄈㄚˊ
拼音 พินอิน:
– fá
前缀:
字身:
字源: 会意－小篆文
字意: ［用］正字之反写，意指反于正，不供应，故缺少也。
体:
用:
贫乏: 贫而少金。
疲乏: 疲而少力。
缺乏: 缺少。
因:
果:
组合字: 柉泛疺抸姂贬眨窆砭覂
上古音 เสียงจีนโบราณยุคเก่า : bob
中古音 เสียงจีนโบราณยุคกลาง : byap
吴音 เสียงถิ่นอู๋ : vaeq
客家音 เสียงถิ่นฮากกา : fat
南京音 เสียงถิ่นนานกิง : fa5
粤音 เสียงถิ่นกวางตุ้ง : fat
潮音 เสียงถิ่นแต้จิ๋ว : huag8
闽音 เสียงถิ่นหมิ่นหนาน : hat8
日音 เสียงญี่ปุ่น : hahu
韩音 เสียงเกาหลี : pib
越南音 เสียงเวียดนาม : phapj
“