พจนานุกรม ไทย – ไทย ฟ-ภ

【 ฟ 】แปลว่า: พยัญชนะตัวที่ ๓๑ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบใน
คําที่มาจากภาษาต่างประเทศเช่น เสิร์ฟ เนกาทิฟ ไมโครเวฟ.
【 ฟก, ฟกช้ำ 】แปลว่า: ว. บวมชํ้า, บอบช้ำ.
【 ฟกช้ำดำเขียว 】แปลว่า: ว. บวมชํ้าตามร่างกายเพราะถูกกระทบกระแทกอย่างแรง.
【 ฟ้ง 】แปลว่า: (กลอน) ก. ฟุ้ง.
【 ฟรักโทส 】แปลว่า: ฟฺรัก– น. นํ้าตาลชนิดหนึ่ง ประเภทโมโนแซ็กคาไรด์
ชนิดคีโทเฮ็กโซส ลักษณะเป็นของแข็ง สีขาว หลอมละลายที่
๑๐๒ ? ซ. มีปรากฏในผลไม้สุกที่มีรสหวาน นํ้าผึ้ง นํ้าต้อยของ
ดอกไม้ มีรสหวานมากกว่านํ้าตาลทราย, เลวูโลส ก็เรียก.
(อ. fructose).
【 ฟรี 】แปลว่า: [ฟฺรี] ว. ไม่เสียมูลค่าหรือไม่ได้ค่าตอบแทนใด ๆ เช่น เรียนฟรี
ทํางานฟรี; ว่างจากงาน เช่น วันนี้ฟรี; อิสระ เช่น ล้อฟรี.
(อ. free).
【 ฟรีบาร์ 】แปลว่า: (ปาก) ว. เปิดบาร์ให้กินฟรีโดยไม่จํากัดในคําว่า เปิดฟรีบาร์
(มักใช้แก่การเลี้ยงสุราเมรัย).
【 ฟลูออรีน 】แปลว่า: น. ธาตุลําดับที่ ๙ สัญลักษณ์ F เป็นอโลหะ ลักษณะเป็นแก๊ส
สีเขียวแกมเหลือง มีสมบัติคล้ายคลอรีนแต่ให้ปฏิกิริยาเคมีไวกว่า.
(อ. fluorine).
【 ฟ่อ, ฟ้อ ๑ 】แปลว่า: ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างงูเห่าขู่.
【 ฟ้อ ๒, ฟ้อแฟ้ 】แปลว่า: ว. เพริศพริ้ง, กระชุ่มกระชวย, สดชื่น, เช่น หนุ่มฟ้อ ยังฟ้ออยู่.
【 ฟอก 】แปลว่า: ก. ทําให้สะอาดหมดจด เช่น ฟอกผ้า ฟอกจิตใจ.
【 ฟอกน้ำตาล 】แปลว่า: ก. เอาเปลือกไข่ใส่ลงไปในขณะเชื่อมน้ำตาล เพื่อให้น้ำเชื่อม
ใสสะอาด.
【 ฟอกผ้า 】แปลว่า: ก. เอาสบู่เป็นต้นถูผ้าเพื่อให้สะอาด.
【 ฟอกพยาน 】แปลว่า: ก. ไต่ถามไล่เลียงพยาน.
【 ฟอกโลหิต 】แปลว่า: ก. อาการที่แก๊สออกซิเจนซึ่งหายใจเข้าไปแล้วเปลี่ยนเลือดดํา
เป็นเลือดแดง.
【 ฟอกหนัง 】แปลว่า: ก. เอาหนังดิบมาแช่นํ้าแล้วหมักไว้เพื่อทําเป็นหนังฟอก.
【 ฟอง ๑, ฟองน้ำ ๑ 】แปลว่า: น. ต่อมนํ้าที่ผุดหรือปุดขึ้นเป็นรูปโป่ง ๆ อาจเป็นต่อมเดียว
หรือรวมกันเป็นแพก็ได้.
【 ฟองเต้าหู้ ๑ 】แปลว่า: น. ชื่อหนึ่งของหินยิปซัม เรียกว่า หินฟองเต้าหู้, เกลือจืด ก็ว่า.
【 ฟองเต้าหู้ ๒ 】แปลว่า: น. ฝ้าหรือเยื่อที่ลอยอยู่บนน้ำเต้าหู้แล้วนำมาตากแห้ง ใช้เป็นอาหาร.
【 ฟองทะเล 】แปลว่า: น. หินที่ปรุเป็นรู ๆ อยู่ในทะเล.
【 ฟองฟอด 】แปลว่า: ว. ลักษณะที่มีฟองมาก เช่น แกงบูดเป็นฟองฟอด ย่ำน้ำโคลน
เป็นฟองฟอด.
【 ฟอง ๒ 】แปลว่า: น. ไข่ เช่น ไก่ตกฟอง; ลักษณนามใช้เรียกไข่เป็ดหรือไข่ไก่เป็นต้น
เช่น ไข่ฟองหนึ่ง ไข่ ๒ ฟอง.
【 ฟองมัน 】แปลว่า: น. ชื่อเครื่องหมายชนิดหนึ่ง มีรูปอย่างนี้ ๏ ในหนังสือเก่า สําหรับเขียน
ขึ้นต้นวรรคหรือต้นบรรทัด, ตาไก่ ก็เรียก.
【 ฟอง ๓ 】แปลว่า: ก. คะนอง, กําเริบ.
【 ฟองกาม 】แปลว่า: ก. กําเริบกาม.
【 ฟ่อง 】แปลว่า: ว. อาการที่ลอยสูง เด่น หรืออยู่ตามลำพัง, มักใช้เข้าคู่กับคํา ลอย
เป็น ลอยฟ่อง, เช่น หมาตายลอยฟ่อง ลูกโป่งลอยฟ่องอยู่บนท้องฟ้า.
【 ฟ่องฟู 】แปลว่า: ก. ฟูฟ่อง.
【 ฟ้อง 】แปลว่า: ก. กล่าวหาหรือกล่าวโทษต่อผู้ใหญ่หรือต่อศาล เช่น ฟ้องครู
ฟ้องศาล, แสดงให้รู้ เช่น มีหลักฐานฟ้องอยู่ในตัว; โดยปริยาย
หมายความว่า ขัดกัน, ไม่ตรงกัน, เช่น ข้อความข้างต้นกับข้าง
ปลายฟ้องกันเอง. น. คําฟ้อง.
【 ฟ้องกลับ 】แปลว่า: (ปาก) ก. ฟ้องให้โจทก์กลับตกเป็นจําเลยในคดีอาญาด้วยเรื่องที่
โจทก์ฟ้องมาก่อน เช่น ฟ้องกลับว่าฟ้องเท็จหรือเบิกความเท็จ.
【 ฟ้องตัวเอง 】แปลว่า: ก. แสดงความผิดของตนออกมาให้ผู้อื่นรู้โดยไม่ได้ตั้งใจ, แสดง
ความเท็จออกมาให้ปรากฏ.
【 ฟ้องแย้ง 】แปลว่า: (กฎ) ก. การที่จําเลยฟ้องโจทก์มาในคําให้การในเรื่องที่เกี่ยวกับ
คําฟ้องเดิมของโจทก์. น. คําฟ้องแย้ง.
【 ฟ้องร้อง 】แปลว่า: ก. กล่าวโทษ, กล่าวหา.
【 ฟองน้ำ ๑ 】แปลว่า: /ดู ฟอง ๑/.
【 ฟองน้ำ ๒ 】แปลว่า: น. ชื่อสัตว์นํ้าไม่มีกระดูกสันหลังในไฟลัม Porifera มีเนื้อเยื่อ ๒
ชั้นลักษณะเป็นรูพรุน พบทั้งในทะเลและนํ้าจืด ที่พบในนํ้าจืดเรียก
ฟองนํ้านํ้าจืด จําพวกที่มีโครงสร้างอ่อนนุ่มซึ่งพบในทะเลนํามาใช้
ถูตัวได้,โดยปริยายใช้เรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นรูพรุนอ่อนนุ่ม และ
ซับนํ้าได้ดี.
【 ฟอด 】แปลว่า: ก. น่วมฟ่ามอยู่ข้างใน. ว. เสียงดังเช่นนั้น. น. เรียกดินเลนที่
ฟูดโป่งขึ้นมา เช่น ฟอดปลาไหล คือ ดินที่โป่งขึ้นมา ซึ่งเป็นที่มี
ปลาไหล, พรอด ก็ว่า.
【 ฟอดแฟด 】แปลว่า: ก. น่วมฟ่ามอยู่ข้างใน. ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น เสียงย่ำโคลนดัง
ฟอดแฟด; อาการที่โกรธกระฟัดกระเฟียด.
【 ฟอน 】แปลว่า: ก. บ่อน, กินพรุนข้างใน, พลอนทั่ว, เช่น หนอนฟอนชมพู่; ค้นหา
เช่น ฟอนจนทั่ว ฟอนหาของสกปรกกิน. ว. ย่อยยับ, แหลก, เช่น
ฟันฟอน คือ ฟันให้ยับย่อย ฟันให้แหลก; ที่ไหม้เป็นจุรณ, ที่ไหม้
เป็นขี้เถ้า, เช่น กองฟอน.
【 ฟอนเฟะ 】แปลว่า: ว. เละเทะ, เป็นที่น่ารังเกียจ, เช่น มีความประพฤติฟอนเฟะ
สังคมฟอนเฟะ.
【 ฟ่อน 】แปลว่า: น. หญ้าหรือต้นข้าวจํานวนมากที่เอามารวมกันเป็นมัดใหญ่ ๆ.
【 ฟ้อน 】แปลว่า: ก. รํา, กราย.
【 ฟ้อนแพน 】แปลว่า: น. การจับระบำชนิดหนึ่ง ใช้ผู้แสดงชายหญิงคู่หนึ่งหรือมากกว่า
แต่งกายอย่างไทยภาคเหนือ รำออกท่าหยอกเอินประกอบคำร้อง
และดนตรี, ฟ้อนลาวแพน หรือ รำลาวแพน ก็เรียก.
【 ฟ้อนลาวแพน 】แปลว่า: น. การจับระบำชนิดหนึ่ง ใช้ผู้แสดงชายหญิงคู่หนึ่งหรือมากกว่า
แต่งกายอย่างไทยภาคเหนือ รำออกท่าหยอกเอินประกอบคำร้อง
และดนตรี, ฟ้อนแพน หรือ รำลาวแพน ก็เรียก.
【 ฟอร์มาลดีไฮด์ 】แปลว่า: น. แก๊สชนิดหนึ่ง มีสูตร HCHO มีกลิ่นฉุนระคายเยื่อจมูกและ
เยื่อตา ละลายนํ้าได้ใช้ประโยชน์นําไปทําฟอร์มาลิน พลาสติก
สี เป็นต้น. (อ. formaldehyde).
【 ฟอร์มาลิน 】แปลว่า: น. สารละลายซึ่งมีแก๊สฟอร์มาลดีไฮด์ละลายอยู่ร้อยละ ๔๐
ใช้ประโยชน์เป็นยาล้างเชื้อโรคและดองซากศพ. (อ. formalin).
【 ฟอสฟอรัส 】แปลว่า: น. ธาตุลําดับที่ ๑๕ สัญลักษณ์ P เป็นอโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง
มีหลายอัญรูป อัญรูปที่สําคัญ คือ ฟอสฟอรัสขาว (บางทีก็เรียกว่า
ฟอสฟอรัสเหลือง) ลักษณะอ่อนคล้ายขี้ผึ้ง หลอมละลายที่ ๔๔ ? ซ.
ติดไฟง่าย เมื่อกระทบอากาศจะให้แสงเรืองเป็นพิษอย่างแรง,
ฟอสฟอรัสแดง ลักษณะเป็นผงสีแดงแกมม่วง เมื่อกระทบอากาศ
ไม่ให้แสงเรือง ติดไฟยาก ไม่เป็นพิษเหมือนฟอสฟอรัสขาว.
(อ. phosphorus).
【 ฟอสเฟต 】แปลว่า: น. เกลือของกรดฟอสฟอริก (H3PO4) ใช้ประโยชน์เป็นปุ๋ย.
(อ. phosphate).
【 ฟะฟัด 】แปลว่า: [กลอน] ก. ฟัด, ฟาด.
【 ฟะฟั่น 】แปลว่า: ว. เฝือ, เฟือน, มากจนเฝือ; มืดมัว; ยุ่งเหยิง;สั่น, สะเทือน.
【 ฟะฟ่าย 】แปลว่า: ว. เฟื้อย, เลื้อย.
【 ฟัก ๑ 】แปลว่า: น. ชื่อไม้เถาชนิด /Benincasa hispida/ (Thunb.) Cogn. ในวงศ์
Cucurbitaceae ผลใหญ่รูปกลมหรือรี เมื่อแก่ผิวแข็งมีคราบขาว
กินได้ เมล็ดใช้ทํายา มีหลายพันธุ์ ต่างกันที่ลักษณะของผล, พันธุ์
ผลเล็ก ผิวบางมีขน เรียก แฟง, พันธุ์ที่ผลมีรสขม ใช้ทํายาได้ เรียก
ฟักขม.
【 ฟักข้าว 】แปลว่า: น. ชื่อไม้เถาชนิด /Momordica cochinchinensis/ (Lour.)
Spreng. ในวงศ์ Cucurbitaceae ดอกสีนวล ผลมีหนามสั้น ๆ
กินได้และใช้ทํายาได้.
【 ฟักทอง, ฟักเหลือง 】แปลว่า: น. ชื่อไม้เถาชนิด /Cucurbita moschata/ (Duchesne) Poir.
ในวงศ์ Cucurbitaceae ผลแป้นเป็นพูโดยรอบ เนื้อในสีเหลือง
กินได้ เมล็ดใช้ทํายาได้.
【 ฟัก ๒ 】แปลว่า: ก. กกไข่ให้เป็นตัว, ทําให้ไข่อบอุ่นเพื่อให้เป็นตัว.
【 ฟักตัว 】แปลว่า: ก. ก่อให้เกิดให้เป็นขึ้นอย่างแพร่หลาย.
【 ฟักฟูม 】แปลว่า: ก. ทะนุถนอม, ประคับประคอง, ฟูมฟัก ก็ว่า.
【 ฟักฟุ้น 】แปลว่า: ว. อ่อน, นุ่ม.
【 ฟัง 】แปลว่า: ก. ตั้งใจสดับ, คอยรับเสียงด้วยหู, ได้ยิน; เชื่อ, ทําตามถ้อยคํา เช่น
ให้ฟังคําสั่งผู้บังคับบัญชา.
【 ฟังขึ้น 】แปลว่า: ว. พอจะยึดถือได้ (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น เหตุผลฟังไม่ขึ้น.
【 ฟังความข้างเดียว 】แปลว่า: ก. เชื่อถือแต่ฝ่ายเดียวโดยไม่ฟังความอีกฝ่ายหนึ่ง.
【 ฟังได้ 】แปลว่า: ว. พอเชื่อถือได้ เช่น ที่พยานให้การมานั้นฟังได้, ไม่ขัดหู เช่น
เพลงไพเราะพอฟังได้.
【 ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด 】แปลว่า: (สํา) ก. ฟังไม่ได้ความแจ่มชัด แล้วเอาไปพูดต่อหรือทําผิด ๆ พลาด ๆ.
【 ฟังหูไว้หู 】แปลว่า: ก. รับฟังไว้แต่ไม่เชื่อทั้งหมด.
【 ฟังออก 】แปลว่า: ก. เข้าใจ, รู้เรื่อง.
【 ฟังก์ชัน 】แปลว่า: (คณิต) น. เซตของคู่ลําดับโดยที่คู่ลําดับทุกคู่ไม่มีสมาชิกตัวหน้าซํ้ากัน.
(อ. function).
【 ฟัด 】แปลว่า: ก. กัดเหวี่ยงหรือสะบัดไปมา เช่น ถูกหมาฟัด แมวฟัดหนู, เหวี่ยง
เช่น ถูกรถฟัดเสียสะบักสะบอม; ต่อสู้ เช่น เด็กฟัดกัน; กระทบ
เช่น ท้ายเรือฟัดกัน นมยานฟัดกัน; คล้องจองกัน, สัมผัสกัน, เช่น
กลอนฟัดกัน. ว. เรียกกุ้งแห้งที่เอาเปลือกออกแล้ว ว่า กุ้งฟัด,
กุ้งฝัด ก็ว่า.
【 ฟัดเฟียด 】แปลว่า: ว. กระฟัดกระเฟียด, อาการที่ทําโกรธสะบัดกระฟัดกระเฟียด.
【 ฟัน ๑ 】แปลว่า: ก. เอาของมีคมเช่นดาบฟาดลงไป, โดยปริยายหมายถึงอาการที่
คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอาสันมือฟันอิฐ.
【 ฟันคลื่น 】แปลว่า: ก. แล่นเอาหัวเรือตัดคลื่นไป.
【 ฟันดาบ 】แปลว่า: น. การต่อสู้กันด้วยดาบ เช่น เขาเก่งในทางฟันดาบ.
【 ฟันฝ่า 】แปลว่า: ก. บุกตะลุยสิ่งที่ต้านทานเข้าไป, ผจญสิ่งที่ขัดขวาง.
【 ฟัน ๒ 】แปลว่า: น. กระดูกเป็นซี่ ๆ อยู่ในปากสําหรับกัด ฉีกเคี้ยวอาหาร,
โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น
ฟันเลื่อย ฟันจักร.
【 ฟันถาวร, ฟันแท้ 】แปลว่า: น. ฟันชุดที่ ๒ ซึ่งขึ้นภายหลังฟันนํ้านม.
【 ฟันน้ำนม 】แปลว่า: น. ฟันชุดแรก.
【 ฟันปลา 】แปลว่า: น. เรียกสิ่งที่มีรูปอย่างฟันปลา, เรียกลักษณะที่สับหว่างสลับ
เยื้องกันอย่างฟันปลาว่า สลับฟันปลา เช่น นั่งสลับฟันปลา
ยืนสลับฟันปลา; ลายคดกริช รูปดังนี้ (รูปภาพ) เรียก ลายฟันปลา,
ลายฟันเลื่อย ก็เรียก.
【 ฟันฟาง 】แปลว่า: น. ฟาง, ฟันที่เข้าใจว่าขึ้นแทนฟันแท้ที่หักไป, ฟัน เช่น ฟันฟาง
ไม่ค่อยดี กินของเหนียวของแข็งไม่ได้.
【 ฟันเฟือง 】แปลว่า: น. ล้อหรือวงจักรที่มีซี่โดยรอบ.
【 ฟันม้า 】แปลว่า: น. ชื่อแร่ประกอบหินชนิดหนึ่ง มีหลายสี ส่วนมากมักมีสีขาวขุ่น
คล้ายฟันม้า ชาวบ้านจึงเรียกกันว่า หินฟันม้า. /(ดู เฟลด์สปาร์)./
【 ฟันเลื่อย 】แปลว่า: น. ลายคดกริชอย่างลายฟันปลา.
【 ฟันหนู 】แปลว่า: น. ชื่อเครื่องหมาย ๒ ขีด รูปดังนี้ ” สําหรับเขียนบนสระ ? ให้เป็น
สระ ? , มูสิกทันต์ ก็ว่า.
【 ฟันหลอ 】แปลว่า: น. ฟันที่มีช่องว่างระหว่างฟันซึ่งเกิดจากฟันหลุด กร่อน หรือหัก
จนถึงโคนฟัน เป็นต้น.
【 ฟั่น ๑ 】แปลว่า: ก. คลึงสิ่งเป็นเส้นหลายเส้นให้เข้าเกลียวกัน เช่น ฟั่นด้าย, นำป่าน
หรือปอเป็นต้นมาตีเกลียวให้เป็นเชือก เรียกว่า ฟั่นเชือก, คลึงขี้ผึ้ง
ที่มีไส้อยู่ภายในให้เป็นเล่มเทียน เรียกว่า ฟั่นเทียน.
【 ฟั่น ๒ 】แปลว่า: ก. มืดมัว, ยุ่งเหยิง, ปะปน.
【 ฟั่นเฝือ 】แปลว่า: ว. รกชัฏ, ยุ่งเหยิง, ปนคละกันยุ่ง, เคลือบคลุม เช่น สำนวนฟั่นเฝือ.
【 ฟั่นเฟือน 】แปลว่า: ว. หลงใหล, เคลิบเคลิ้ม, เผลอสติ, คุ้มดีคุ้มร้าย, เช่น มีสติฟั่นเฟือน
จิตใจฟั่นเฟือน.
【 ฟั้น 】แปลว่า: ก. นวด, ขยํา.
【 ฟันช้าง 】แปลว่า: /ดู งาช้าง ๒/.
【 ฟ้า 】แปลว่า: น. ส่วนเบื้องบนที่มองเห็นครอบแผ่นดินอยู่ เช่น ดาวเต็มฟ้า,
อากาศ เช่น ฟ้าครึ้ม ยิงปืนขึ้นฟ้า; สวรรค์ เช่น นางฟ้า ฟ้าดิน
เป็นพยาน; (กลอน) เจ้าฟ้า. ว. สีน้ำเงินอ่อนอย่างสีท้องฟ้า
ในเวลามีแดด เรียกว่า สีฟ้า.
【 ฟ้าคะนอง 】แปลว่า: น. ฟ้าลั่นติดต่อกัน.
【 ฟ้าเคืองสันหลัง 】แปลว่า: (สํา) น. เคราะห์กรรมหรือโทษทัณฑ์ร้ายแรงที่เกิดจากอํานาจเบื้องบน
หรือผู้ปกครอง เช่น ต่อฟ้าเคืองสันหลังจึงรําพัน. (ขุนช้างขุนแผน).
【 ฟ้าผ่า 】แปลว่า: น. ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นเนื่องจากอิเล็กตรอนจํานวนมากเคลื่อนที่
ระหว่างเมฆกับพื้นโลก เกิดพลังงานสูงมากจนสามารถทําลายสิ่งที่
กีดขวาง เช่น คน สัตว์ ต้นไม้ บ้านเรือน; โดยปริยายหมายความว่า
คําสั่งด่วนที่ออกมาโดยไม่คาดหมายและไม่รู้เหตุผล.
【 ฟ้าไม่กระเทือนสันหลัง 】แปลว่า: (สํา) น. อํานาจเบื้องบนหรือผู้ปกครองยังไม่ลงโทษทัณฑ์ ใช้ใน
สํานวนว่า ถ้าฟ้าไม่กระเทือนสันหลังก็ยังไม่รู้สึก.
【 ฟ้าร้อง 】แปลว่า: น. เสียงที่เกิดขึ้นเนื่องจากอากาศขยายตัวเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว
เพราะความร้อนที่เกิดจากฟ้าแลบ.
【 ฟ้าแลบ 】แปลว่า: น. แสงที่เกิดวาบขึ้นในท้องฟ้าลักษณะเป็นเส้นหรือแผ่น เกิดขึ้น
เนื่องจากอิเล็กตรอนจํานวนมากเคลื่อนที่ผ่านอากาศเป็นเหตุให้
เกิดความร้อนสูงมากจนปรากฏเป็นแสงสว่างวาบขึ้น.
【 ฟ้าหลัว 】แปลว่า: น. อากาศมัวเนื่องจากในอากาศขณะนั้นมีอนุภาคที่มองไม่เห็น
เช่น เกลือจากทะเล ควันไฟ ฝุ่นละอองปะปนอยู่เป็นจํานวนมาก.
【 ฟาก ๑ 】แปลว่า: น. ลำไม้ไผ่เป็นต้นที่ผ่าแล้วสับให้แตกออกเป็นอันเล็ก ๆ
แต่ไม่ขาดจากกัน แล้วแบคว่ำออกเป็นแผ่น โดยมากใช้ปูเป็น
พื้นเรือน เรียกว่า ฟากสับ, ส่วนที่ทำเป็นซี่แล้วใช้หวายหรือ
เถาวัลย์ถักให้ติดกันเป็นผืน เรียกว่าฟากซี่ หรือ ซี่ฟาก.
【 ฟาก ๒ 】แปลว่า: น. ฝั่ง, ข้าง, เช่น อยู่ฟากนี้ เรือข้ามฟาก ฟากฟ้า.
【 ฟาง ๑ 】แปลว่า: น. ต้นข้าวที่เกี่ยว นวด หรือฟาดเอาเมล็ดออกแล้ว.
【 ฟางลอย 】แปลว่า: น. นาป่าที่เจ้าของได้เสียค่านาตามเนื้อที่ที่ได้ปลูกข้าว เรียกว่า
นาฟางลอย, ผิดกับนาคู่โค ซึ่งต้องเสียค่านาเต็มตามโฉนด.
【 ฟาง ๒ 】แปลว่า: น. ฟันที่เข้าใจว่าขึ้นแทนฟันแท้ที่หักไป, มักใช้เข้าคู่กับคำ
ฟัน เป็น ฟันฟาง.
【 ฟาง ๓ 】แปลว่า: ว. เห็นไม่ถนัด, ทำให้เห็นไม่ถนัด, เช่น ตาฟาง.
【 ฟ่าง 】แปลว่า: น. ข้าวฟ่าง. /(ดู ข้าวฟ่าง ที่ ข้าว)./
【 ฟาด 】แปลว่า: ก. หวด, เหวี่ยง, เช่น ฟาดด้วยไม้เรียว ฟาดผ้า จระเข้ฟาดหาง;
(ปาก) กินอย่างเต็มที่เช่น ฟาดข้าวเสีย ๓ ชาม.
【 ฟาดเคราะห์ 】แปลว่า: ก. ทําพิธีปัดสิ่งชั่วร้ายให้ไปจากตัว, สละสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อให้เคราะห์
สูญหายไป; (ปาก) ตัดใจยอมเสียสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปเพื่อให้หมดเคราะห์
หรือตัดใจคิดว่าสิ่งที่เสียไปแล้วเป็นการทำให้หมดเคราะห์ ในความ
เช่น นึกว่าฟาดเคราะห์.
【 ฟาดหัว 】แปลว่า: (ปาก) ก. ให้เพื่อตัดความรําคาญเป็นต้น, ให้เพราะดูถูก, เช่น
เอาเงินฟาดหัวไป.
【 ฟาดหัวฟาดหาง 】แปลว่า: ก. อาละวาด.
【 ฟาทอม 】แปลว่า: น. มาตราวัดระยะทาง เท่ากับ ๖ ฟุต หรือ ๑.๘ เมตร มักนิยมใช้วัด
ความลึกของทะเล. (อ. fathom).
【 ฟาน 】แปลว่า: /ดู เก้ง/.
【 ฟ้าฝ่อ 】แปลว่า: น. พระพ่อ, ผู้เป็นใหญ่, เจ้าเมือง. (กะเหรี่ยง).
【 ฟ่าม 】แปลว่า: ว. ฟุ, ไม่แน่นเพราะแก่เกินกำหนด, (มักใช้แก่ผลไม้)
เช่น ส้มเนื้อฟ่าม.
【 ฟ้ามุ่ย 】แปลว่า: น. ชื่อกล้วยไม้ชนิด /Vanda coerulea/ Griff. ในวงศ์ Orchidaceae
ดอกสีฟ้าอมม่วง กลิ่นหอมอ่อน.
【 ฟาย 】แปลว่า: ก. เอาอุ้งมือตัก.
【 ฟายน้ำตา 】แปลว่า: ก. เอามือเช็ดน้ำตาที่อาบหน้าอยู่.
【 ฟายมือ 】แปลว่า: ว. เต็มอุ้งมือ, เรียกของที่เต็มฝ่ามือที่ห่อเข้าว่า ฟายมือหนึ่ง.
น. ชื่อมาตราตวง ๘ ฟาย มือ เป็น ๑ ทะนาน.
【 ฟาร์ม 】แปลว่า: น. อาณาบริเวณที่ใช้ทําการเกษตรกรรม มีเพาะปลูก เลี้ยงสัตว์
เช่น ทำฟาร์มปลูกข้าวโพดข้าวฟ่างเลี้ยงไก่เลี้ยงปลาเป็นต้น.
(อ. farm).
【 ฟาสซิสต์ 】แปลว่า: น. ลัทธิการเมืองที่ผู้นํารวบอํานาจทั้งทางการเมือง เศรษฐกิจ และ
สังคมไว้หมด และมีนโยบายชาตินิยมอย่างรุนแรง แต่เคารพใน
กรรมสิทธิ์ของเอกชน, ผู้ที่นิยมลัทธินั้น. ว. เกี่ยวกับลัทธิฟาสซิสต์.
(อ. fascism, fascist).
【 ฟิด 】แปลว่า: ว. เสียงอย่างเสียงจาม.
【 ฟิต 】แปลว่า: ว. คับจนรัดรูป เช่น เสื้อฟิต กางเกงฟิต; แข็งแรง, กระปรี้กระเปร่า,
เช่น ร่างกายกำลังฟิต. (อ. fit). ก. ฝึกซ้อม เช่น ฟิตเต็มที่.
【 ฟิตเครื่อง 】แปลว่า: ก. ปรับเครื่องยนต์ให้กระชับหรืออยู่ในสภาพปรกติ, เรียกช่างแก้
เครื่องยนต์ว่า ช่างฟิต.
【 ฟิบ 】แปลว่า: ว. อาการที่ปลายจมูกแฟบลงเล็กน้อย.
【 ฟิล์ม 】แปลว่า: [ฟิม] น. แผ่นวัตถุบางประเภทพลาสติกชนิดหนึ่ง ฉาบผิวด้วย
สารเคมีที่ไวต่อแสง ใช้สําหรับถ่ายรูป ถ่ายภาพยนตร์. (อ. film).
【 ฟิวส์ 】แปลว่า: น. อุปกรณ์ไฟฟ้าชนิดหนึ่ง ลักษณะเป็นโลหะเจือที่มีขีดหลอมตัวตํ่า
เช่น โลหะดีบุกเจือตะกั่ว ใช้ต่อเข้ากับวงจรไฟฟ้าเพื่อป้องกันมิให้
กระแสไฟฟ้าที่มีขนาดเกินกําหนดเคลื่อนที่เข้าวงจรไฟฟ้าได้. (อ. fuse).
【 ฟิสิกส์ 】แปลว่า: น. วิทยาศาสตร์กายภาพแขนงหนึ่งซึ่งกล่าวถึงสมบัติทางกายภาพ
ของสารต่าง ๆ และพลังงาน. (อ. physics).
【 ฟี่, ฟี้ 】แปลว่า: ว. เสียงอย่างเสียงลมรั่วออกจากที่อัดลมไว้ เช่น เสียงปล่อย
ลมดังฟี้ นอนกรนฟี้.
【 ฟีก 】แปลว่า: (โบ) ก. แฝง; อิง; หลีก.
【 ฟืดฟาด 】แปลว่า: ว. เสียงอย่างเสียงหายใจแรง ๆ เวลาเหนื่อยมาก ๆ, ฟูดฟาด ก็ว่า.
【 ฟืน 】แปลว่า: น. ไม้สําหรับใช้เป็นเชื้อไฟ, ลักษณนามเรียกตามลักษณะ เช่น
ดุ้น อัน ท่อน ชิ้น.
【 ฟื้น 】แปลว่า: ก. กลับคืนมาใหม่ เช่น ฟื้นความทรงจํา ฟื้นสติ, คืนความรู้สึก
เช่น ฟื้นจากสลบ, พลิกกลับขึ้นมา เช่น ฟื้นดิน; ถอนขึ้น เช่น
ฟื้นมัน.
【 ฟื้นไข้ 】แปลว่า: ก. หายไข้ใหม่ ๆ, เพิ่งจะหายไข้.
【 ฟื้นตัว 】แปลว่า: ก. กลับมีฐานะดีขึ้น.
【 ฟื้นฝอย 】แปลว่า: ก. คุ้ยเขี่ยหาความที่ควรจะสงบแล้วให้กลับเกิดเป็นเรื่องขึ้นมาอีก,
มักใช้ว่า ฟื้นฝอยหาตะเข็บ.
【 ฟื้นฟู 】แปลว่า: ก. ทําให้กลับเจริญงอกงามขึ้นมาใหม่ เช่น ฟื้นฟูศิลปวัฒนธรรมไทย
ฟื้นฟูการละเล่นของไทย.
【 ฟื้นองค์ 】แปลว่า: (กลอน) ก. ตื่น (ใช้แก่พระมหากษัตริย์).
【 ฟืม 】แปลว่า: น. เครื่องสําหรับทอผ้า มีฟันเป็นซี่ ๆ คล้ายหวี สําหรับสอด
เส้นด้ายหรือไหมใช้กระทกให้ประสานกัน.
【 ฟุ, ฟุ ๆ 】แปลว่า: ว. ฉุ, น่วม ๆ, ไม่แน่น, เช่น แอปเปิลเนื้อฟุ ขนมถ้วยฟู
(แบบจีน) เนื้อฟุ.
【 ฟุ้ง 】แปลว่า: ก. ตลบไป เช่น หอมฟุ้ง กลิ่นฟุ้ง, ปลิวไป, กระจายไป, เช่น ฝุ่นฟุ้ง.
ว. มากเกินควร (ใช้แก่กริยาคุย) เช่น คุยฟุ้ง.
【 ฟุ้งซ่าน 】แปลว่า: ก. ไม่สงบ, พล่านไป, ส่ายไป, (ใช้แก่จิต).
【 ฟุ้งเฟ้อ 】แปลว่า: ว. คะนอง, ได้ใจ, เห่อเหิม; ใช้จ่ายเกินควรเกินฐานะ, ใช้จ่าย
ในสิ่งที่ไม่สมควร.
【 ฟุ้งเฟื่อง 】แปลว่า: ก. ขจรไป, แพร่หลาย, (ใช้แก่เกียรติคุณ), เฟื่องฟุ้ง ก็ว่า. ว. เชี่ยวชาญ,
ชํานิชํานาญ, (ใช้แก่สติปัญญา), เฟื่องฟุ้ง ก็ว่า.
【 ฟุต 】แปลว่า: น. มาตราวัดของอังกฤษ ๑ ฟุต เท่ากับ ๑๒ นิ้ว. (อ. foot).
【 ฟุตบอล 】แปลว่า: น. ชื่อกีฬาชนิดหนึ่ง แบ่งผู้เล่นเป็น ๒ ฝ่าย ฝ่ายละ ๑๑ คน รวมทั้ง
ผู้รักษาประตู ผู้เล่นแต่ละฝ่ายต้องเตะลูกบอลให้เข้าประตูของฝ่าย
ตรงข้าม ฝ่ายที่ได้ประตูมากกว่าจะเป็นฝ่ายชนะ, เรียกลูกกลมทำ
ด้วยวัสดุต่าง ๆ เช่น หนัง ยาง พลาสติก ภายในมีลมอัด ใช้ในการ
เล่นฟุตบอล ว่า ลูกฟุตบอล. (อ. football).
【 ฟุน 】แปลว่า: ก. ลุกฮือ (ใช้แก่ไฟ), โกรธเป็นไฟ, มักใช้เข้าคู่กับคํา ไฟ เป็น
ฟุนไฟ หรือ ไฟฟุน.
【 ฟุบ 】แปลว่า: ก. หมอบลง, ยอบลง, เช่น ฟุบตัวลงกราบ เป็นลมฟุบไป, ยุบลง
อย่างจมูกยุบ; ลักษณะที่ปริมาณเงินหมุนเวียนในประเทศมีน้อย
ทำให้สินค้าราคาตก เรียกว่า เงินฟุบ, ตรงข้ามกับ เงินเฟ้อ.
【 ฟุ่บ 】แปลว่า: ว. เสียงดังอย่างเสียงดินปืนที่จุดแล้วลุกไหม้ทันทีทันใด.
【 ฟุฟะ 】แปลว่า: ว. ไม่แน่น, พอง ๆ เช่น เสื้อติดระบายฟุฟะ.
【 ฟุ่มเฟือย 】แปลว่า: ว. สุรุ่ยสุร่าย, ใช้จ่ายโดยไม่คำนึงถึงความสิ้นเปลือง, เกินความจำเป็น
เช่น ใช้ถ้อยคำฟุ่มเฟือย.
【 ฟุลสแก๊ป 】แปลว่า: [ฟุนสะ–] น. กระดาษสีขาว มีเส้นบรรทัด ขนาดประมาณ ๔๓ x ๓๔
เซนติเมตร พับทบกลางใช้สําหรับเขียนหนังสือเป็นต้น. (อ. foolscap).
【 ฟู 】แปลว่า: ก. พองตัวขึ้น, ขยายตัวนูนขึ้น, เช่น ขนมสาลี่ฟูมาก ปลาดุกฟู, อูดขึ้น
เช่น แป้งหมักฟูขึ้น, พองโป่งขึ้นมา เช่น ผมฟู ปุยนุ่นฟู สุนัขขนฟู.
【 ฟูฟ่อง 】แปลว่า: ก. กระเตื้องขึ้น, ดีขึ้น, เจริญขึ้น, ฟุ้งกระจายไปด้วยความดี,
ฟ่องฟู ก็ว่า.
【 ฟูเฟื่อง 】แปลว่า: ว. เจริญ, มั่งคั่ง, รุ่งเรือง, เฟื่องฟู ก็ว่า.
【 ฟู่ 】แปลว่า: ว. เสียงดังเช่นนั้น. น. เรียกเตาที่ใช้สูบลมพ่นน้ำมันให้ขึ้นไปถูก
ไฟลุกเป็นเปลวว่า เตาฟู่.
【 ฟูก 】แปลว่า: น. ที่นอนที่ยัดด้วยนุ่นเป็นต้น มักทำเป็นลูกฟูก.
【 ฟูด 】แปลว่า: ก. อูดขึ้น, ล้นขึ้น. ว. เสียงดังเช่นนั้น.
【 ฟูดฟาด 】แปลว่า: ว. เสียงอย่างเสียงหายใจแรง ๆ เวลาเหนื่อยมาก ๆ, ฟืดฟาด ก็ว่า.
【 ฟูม 】แปลว่า: ว. อาบ, โซม, ท่วม, อูม; เฟ้อ, มาก เช่น น้ำลายฟูมปาก.
【 ฟูมน้ำ 】แปลว่า: ก. ลุยนํ้า.
【 ฟูมฟัก 】แปลว่า: ก. ทะนุถนอม, ประคับประคอง, เช่น พ่อแม่ฟูมฟักลูก, ฟักฟูม
ก็ว่า.
【 ฟูมฟาย 】แปลว่า: ก. ทําฟองให้มาก, เล่นฟองนํ้า. ว. อาการที่มีนํ้าตานองหน้า เช่น
ร้องไห้ฟูมฟาย; มากมาย, ล้นเหลือ, สุรุ่ยสุร่าย เช่น ใช้เงินฟูมฟาย
คือ จับจ่ายใช้สอยเกินสมควร.
【 ฟูมฟายน้ำตา 】แปลว่า: ก. เอามือทั้ง ๒ ข้างเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบหน้าเพราะความเศร้าโศก
เสียใจอย่างหนัก.
【 ฟูมเลี้ยง 】แปลว่า: ก. ดูแลรักษา.
【 เฟ็ด 】แปลว่า: ว. แฟบ, หด, สั้น, ถลกขึ้นสูง (ใช้แก่ผ้านุ่ง); เล็ด เช่น พระพรุณราย
เรื่อฟ้า เฟ็ดโพยม. (ทวาทศมาส), ลวงแส้งเฟ็ดไพ่อ้อม เอาชัย. (ยวนพ่าย).
【 เฟ้น ๑ 】แปลว่า: ก. คัดเอาแต่ที่ดี, คัดเอาแต่ที่ต้องการ, เลือกเฟ้น ก็ว่า.
【 เฟ้น ๒ 】แปลว่า: ก. บีบนวด, นวดเฟ้น ก็ว่า.
【 เฟลด์สปาร์ 】แปลว่า: น. ชื่อแร่ประกอบหินชนิดหนึ่ง มีหลายสี ส่วนมากมักมีสีขาวขุ่น
คล้ายฟันม้า, ชาวบ้านมักเรียกกันว่า หินฟันม้า. (อ. feldspar).
【 เฟ้อ 】แปลว่า: ก. ฟุ้ง, ฟุ้งซ่าน, เหลิง; อืดขึ้น, พองขึ้น. ว. มากเกินควร, มากเกินไป,
เช่น คะแนนเฟ้อ; เรียกอาการที่ลมในกระเพาะตีขึ้นเพราะอาหารไม่ย่อย
และเป็นพิษว่า ท้องเฟ้อ; เรียกภาวะทางเศรษฐกิจที่ปริมาณเงินหมุนเวียน
ในประเทศมากเกินไป ทำให้ราคาสินค้าแพงและเงินเสื่อมค่า ว่า เงินเฟ้อ.
【 เฟอร์เมียม 】แปลว่า: น. ธาตุลําดับที่ ๑๐๐ สัญลักษณ์ Fm เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่
นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้น ไม่มีปรากฏในธรรมชาติ. (อ. fermium).
【 เฟอะ 】แปลว่า: ว. เลอะ เช่น แผลมีหนองเฟอะ.
【 เฟอะฟะ 】แปลว่า: ว. เลอะเทอะ เช่น น้ำเหลืองไหลเฟอะฟะ; ไม่เข้าท่า เช่น แต่งตัว
เฟอะฟะ.
【 เฟะ 】แปลว่า: ว. เละ, เปื่อยหรือแหลกเหลวจนไม่เป็นรูปเป็นร่าง, เช่น เน่าเฟะ.
【 เฟะฟะ 】แปลว่า: ว. เละละ.
【 เฟิน 】แปลว่า: น. ชื่อไม้ใบจําพวกผักกูด (Pteridophytes), ใช้ว่า เฟิร์น ก็มี.
(อ. fern).
【 เฟี้ยม 】แปลว่า: น. ฝาที่ทําเป็นบาน ๆ พับได้. ก. ปิด, กั้น, บัง.
【 เฟี้ยมเฝ้า 】แปลว่า: ก. เฝ้าโดยก้มหน้า.
【 เฟี้ยว 】แปลว่า: (ปาก) ว. อาการที่แสดงหรือทำผาดโผนให้เป็นที่สะดุดตาผู้อื่น
เช่น แต่งตัวเฟี้ยว ขับรถเฟี้ยว.
【 เฟือ 】แปลว่า: ก. เหลือมาก, มักใช้ประกอบกับคํา เหลือ เป็น เหลือเฟือ.
【 เฟื่อ 】แปลว่า: (โบ) ก. เกื้อกูล เช่น ช่วยเหนือเฟื่อกู้มัน. (จารึกสยาม).
【 เฟื้อ ๑ 】แปลว่า: ก. เกื้อกูล.
【 เฟื้อ ๒ 】แปลว่า: /ดู กกช้าง/.
【 เฟือง 】แปลว่า: น. มะเฟือง; พู, เหลี่ยม, เช่น เฟืองมะยม; ล้อที่มีฟันเพื่อให้
ประสานกับฟันของล้อตัวอื่นเป็นต้น.
【 เฟื่อง ๑ 】แปลว่า: น. เครื่องประดับอย่างหนึ่ง ทำเป็นสายห้อยโยงเป็นช่วง ๆ
มีอุบะห้อยระหว่างเฟื่อง; เรียกโรคที่มีเสมหะกําเริบว่า
เสมหะเฟื่อง.
【 เฟื่อง ๒ 】แปลว่า: ก. เจริญรุ่งเรือง, รุ่งโรจน์, มีชื่อเสียงโด่งดัง, เช่น เขากำลังเฟื่อง
ความคิดเฟื่อง ชื่อเสียงเฟื่อง; คล่องแคล่ว, แม่นยำ, เช่น จบ
ปริญญาเอกมาใหม่ ๆ ความรู้กำลังเฟื่อง.
【 เฟื่องฟุ้ง 】แปลว่า: ก. ขจรไป, แพร่หลาย, (ใช้แก่เกียรติคุณ), ฟุ้งเฟื่อง ก็ว่า. ว. เชี่ยวชาญ,
ชํานิชํานาญ, (ใช้แก่สติปัญญา), ฟุ้งเฟื่อง ก็ว่า.
【 เฟื่องฟู 】แปลว่า: ว. เจริญ, มั่งคั่ง, รุ่งเรือง, เช่น ฐานะกำลังเฟื่องฟู, ฟูเฟื่อง ก็ว่า.
【 เฟื้อง 】แปลว่า: (โบ) น. มาตราเงินตามวิธีประเพณี ๘ อัฐ เท่ากับ ๑ เฟื้อง,
เขียนตามวิธีโบราณดังนี้ (อักขระพิเศษ) หมายความว่า ๑ เฟื้อง.
【 เฟื่องฟ้า 】แปลว่า: น. ชื่อไม้พุ่มรอเลื้อยชนิด /Bougainvillea spectabilis/ Willd.
ในวงศ์ Nyctaginaceae ดอกสีต่าง ๆ เช่น แดง เหลือง ชมพู
ปลูกเป็นไม้ประดับ.
【 เฟือน 】แปลว่า: ว. หลง ๆ ลืม ๆ, เลือน.
【 เฟือย 】แปลว่า: น. ที่ริมนํ้าซึ่งมีหญ้าหรือไม้ขึ้นระกะอยู่.
【 เฟื้อย 】แปลว่า: ว. ลักษณะของสิ่งที่ยาวมาก ในคำว่า ยาวเฟื้อย.
【 แฟ่ 】แปลว่า: ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงจุดไม้ขีดไฟติด; (ปาก) มาก
ในคำว่า หรูแฟ่.
【 แฟง 】แปลว่า: น. ชื่อฟักพันธุ์หนึ่ง ผลเล็ก ผิวบางมีขน.
【 แฟชั่น 】แปลว่า: น. สมัยนิยม, แบบหรือวิธีการที่นิยมกันทั่วไปในชั่วระยะเวลาหนึ่ง.
(อ. fashion).
【 แฟน 】แปลว่า: (ปาก) น. ผู้นิยมชมชอบ เช่น แฟนเพลง แฟนภาพยนตร์ แฟนมวย,
ผู้เป็นที่ชอบพอรักใคร่, คู่รัก, สามีหรือภรรยา.
【 แฟบ 】แปลว่า: ว. อาการของสิ่งที่ตามปรกติควรจะโป่งหรือพอง แต่ได้ยุบ
หรือแบนลงไป เช่น ยางรถแฟบ ท้องแฟบ อกแฟบ จมูกแฟบ.
【 แฟ้ม 】แปลว่า: น. ภาชนะชนิดหนึ่ง สานด้วยไม้ไผ่หรือหวาย รูปร่างคล้ายฝา
หอยแครงประกบเป็นคู่ ขอบปากตอนบนมีหูสําหรับสอดไม้
คานเพื่อหาบไป ใต้หูมีห่วงและลูกสลักสําหรับขัดปาก ขอบ
ด้านล่างถักพันให้ติดกันอย่างบานพับ ใช้ใส่เสบียงกรัง เช่น
ปลาย่าง เนื้อเค็ม พริกแห้ง, ที่สําหรับเก็บแผ่นกระดาษ มีปก
หน้าปกหลังทําด้วยกระดาษแข็งเป็นต้น มีหลายชนิด เช่น
ชนิดเจาะข้าง ชนิดมีสปริงสําหรับหนีบกระดาษ ชนิดมีซอง
สําหรับใส่เอกสาร, กระเป๋าหิ้วสําหรับใส่เอกสาร.
【 แฟรนเซียม 】แปลว่า: [แฟฺรน–] น. ธาตุลําดับที่ ๘๗ สัญลักษณ์ Fr เป็นโลหะ ลักษณะเป็น
ของแข็ง หลอมละลายที่ ๒๗ ? ซ. เป็นธาตุกัมมันตรังสี. (อ. francium).
【 แฟลกซ์ 】แปลว่า: [แฟฺล็ก] น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด /Linum usitatissimum/ L. ในวงศ์ Linaceae
ต้นตรง ใบแคบและยาว ดอกสีนํ้าเงิน ใยจากลําต้นใช้ทอเป็นผ้าเรียก
ผ้าลินิน, เมล็ดให้นํ้ามันเรียก นํ้ามันลินสีด, ลินิน ก็เรียก. (อ. flax).
【 แฟลต 】แปลว่า: [แฟฺล็ด] น. ห้องชุด ตามปรกติประกอบด้วยห้องนอน ห้องรับแขก
ห้องครัว ห้องนํ้า พร้อมอยู่ในชั้นเดียวกันและรวมอยู่ในตึกหลังใหญ่
สําหรับอยู่อาศัยหรือให้เช่า. (อ. flat).
【 แฟะ 】แปลว่า: ว. เละ.
【 โฟกัส 】แปลว่า: (แสง) น. จุดที่แนวแสงลู่เข้าทั้งหมดไปตัดกัน หรือ จุดที่แนวแสง
ลู่ออกทั้งหมดต่อย้อนหลังไปตัดกัน กรณีแรก เรียกว่า โฟกัสจริง
กรณีหลัง เรียกว่า โฟกัสเสมือน; (คณิต) จุดที่ตรึงอยู่กับที่ซึ่งคู่กับ
เส้นไดเรกตริกซ์ ใช้กําหนดบังคับเซตของจุดชุดหนึ่งให้เรียงกัน
เป็นเส้นโค้งในระบบภาคตัดกรวย. (อ. focus).
【 ไฟ 】แปลว่า: น. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม; ผลจากปฏิกิริยา
เคมีซึ่งก่อให้เกิดความร้อน แสงสว่าง และเปลว คือ กลุ่มแก๊สที่กําลัง
ลุกไหม้ ทําให้ไหม้สิ่งต่าง ๆ ได้; ผ่านการอยู่ไฟมาแล้ว เช่น สามไฟ คือ
อยู่ไฟมาแล้ว ๓ ครั้ง; ไฟฟ้า เช่น ไฟสว่าง, โดยปริยายหมายถึงความ
เดือดร้อน เช่น ตอนนี้บ้านเมืองกำลังเป็นไฟ.
【 ไฟกัลป์ 】แปลว่า: น. ไฟล้างโลกเมื่อสิ้นกัป, ไฟบรรลัยกัลป์ หรือ ไฟประลัยกัลป์ ก็ว่า.
【 ไฟกิเลส 】แปลว่า: น. กิเลสที่เปรียบเสมือนไฟเพราะทำให้จิตใจเร่าร้อน ได้แก่
ราคะโทสะ และโมหะ.
【 ไฟจุกตูด 】แปลว่า: (ปาก) ว. มีธุระร้อนมาก.
【 ไฟฉาย 】แปลว่า: น. เครื่องทําความสว่าง ประกอบด้วยอุปกรณ์สําคัญ คือ จานฉาย
รูปโค้งสําหรับสะท้อนแสงและหลอดไฟฟ้า ซึ่งบรรจุอยู่ในเรือนกรอบ
กับสิ่งให้พลังงานที่ก่อให้เกิดแสงสว่าง มีหลายชนิด ชนิดที่ถือติดตัว
ไปมาได้ มักทําเป็นรูปทรงกระบอก.
【 ไฟแช็ก 】แปลว่า: น. เครื่องขีดไฟชนิดหนึ่ง เวลาใช้ต้องทําให้จักรโลหะครูดกับถ่าน
ไฟแช็ก เกิดประกายไฟติดไส้ที่ชุ่มด้วยนํ้ามันหรือแก๊สที่บรรจุอยู่ลุก
เป็นเปลวไฟขึ้น.
【 ไฟธาตุ 】แปลว่า: น. ไฟที่โบราณถือว่ามีในร่างกายมนุษย์และสัตว์ สําหรับให้ความ
อบอุ่นแก่ร่างกายและย่อยอาหาร.
【 ไฟบรรลัยกัลป์, ไฟประลัยกัลป์ 】แปลว่า: น. ไฟกัลป์.
【 ไฟฟ้า 】แปลว่า: น. พลังงานรูปหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องกับการแยกตัวออกมา หรือการ
เคลื่อนที่ของอิเล็กตรอนหรือโปรตอนหรืออนุภาคอื่นที่มีสมบัติ
แสดงอํานาจคล้ายคลึงกับอิเล็กตรอนหรือโปรตอน ใช้ประโยชน์
ก่อให้เกิดพลังงานอื่น เช่น ความร้อน แสงสว่าง การเคลื่อนที่.
【 ไฟฟ้ากระแส 】แปลว่า: น. ไฟฟ้าที่เกิดขึ้นเนื่องจากอิเล็กตรอนปรากฏเป็นอิสระอยู่บน
วัตถุ และเคลื่อนที่เป็นกระแส.
【 ไฟฟ้าสถิต 】แปลว่า: น. ไฟฟ้าที่เกิดขึ้นเนื่องจากอิเล็กตรอนหรือโปรตอนปรากฏเป็น
อิสระอยู่บนวัตถุ และไม่เคลื่อนที่เป็นกระแส.
【 ไฟลามทุ่ง 】แปลว่า: น. ชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่ง มีลักษณะลามออกไป.
【 ไฟสุมขอน 】แปลว่า: น. ไฟที่คุกรุ่นอยู่ในขอนไม้ขนาดใหญ่ ดับยาก, โดยปริยายหมายถึง
อารมณ์รัก โกรธ หรือแค้นเป็นต้นที่ร้อนรุ่มอยู่ในใจ.
【 ภ 】แปลว่า: พยัญชนะตัวที่ ๓๒ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ
ในคําที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ปรารภ ลาภ.
【 ภคะ 】แปลว่า: (แบบ) น. โชคดี, ความเจริญ, เกียรติ. (ป., ส.).
【 ภควดี 】แปลว่า: [พะคะวะดี] ใช้เป็นคําเรียกสตรีที่เคารพ เช่น พระมหิษี พระอุมา
พระลักษมี. (ป., ส. ภควตี).
【 ภควัต, ภควันต์, ภควา, ภควาน 】แปลว่า: [พะคะ–] น. นามพระเป็นเจ้า, นามพระพุทธเจ้า,
【 พระผู้เป็นเจ้า, 】แปลว่า:
พระผู้มีพระภาค. (ป., ส.).
【 ภควัม 】แปลว่า: [พะคะ–] น. พระเครื่องรางชนิดหนึ่ง มีพระพักตร์ควํ่าและปิดทวารทั้ง ๙
คือ ตา ๒ หู๒ จมูก ๒ ปาก ๑ ทวารหนัก ๑ ทวารเบา ๑, โดยปริยายใช้เรียก
คนที่ทําหน้าควํ่าหน้างอไม่รับแขกว่า ทําหน้าเป็นภควัม หรือหน้าควํ่าเป็น
ภควัม; หินชนิดหนึ่งซึ่งมีรูปร่างอย่างนั้น.
【 ภคันทลา 】แปลว่า: [พะคันทะลา] น. โรคริดสีดวงทวารหนัก. (ป.; ส. ภคํทร).
【 ภคินี 】แปลว่า: [พะ–] น. พี่หญิง, น้องหญิง. (ป., ส.).
【 ภณะ 】แปลว่า: พะ– ก. กล่าว, พูด, บอก. (ป., ส.).
【 ภณิดา 】แปลว่า: [พะ–] น. ผู้พูด, ผู้บอก. (ส. ภณิตา).
【 ภพ 】แปลว่า: [พบ] น. โลก, แผ่นดิน; วัฏสงสาร. (ป. ภว).
【 ภมการ 】แปลว่า: [พะมะกาน] น. ช่างกลึง. (ป.).
【 ภมร 】แปลว่า: [พะมอน] น. แมลงผึ้ง, แมลงภู่, ใช้ว่า ภุมระ ก็มี; เครื่องกลึง. ก. หมุน.
(ป.; ส. ภฺรมร).
【 ภมริน 】แปลว่า: [พะมะริน] น. ผึ้งทั่วไป, ใช้ว่า ภุมริน ก็ได้.
【 ภมรี 】แปลว่า: [พะมะรี] น. ผึ้ง, ผึ้งตัวเมีย, ผึ้งทั่วไป, ใช้ว่า ภุมรี ก็ได้. (ป.).
【 ภมริน 】แปลว่า: /ดู ภมร/.
【 ภมรี 】แปลว่า: /ดู ภมร/.
【 ภมุ, ภมุกะ, ภมุกา 】แปลว่า: [พะ–] น. คิ้ว. (ป.; ส. ภฺรู).
【 ภย– 】แปลว่า: พะยะ– น. ความกลัว, ของที่น่ากลัว. (ป., ส.).
【 ภยันตราย 】แปลว่า: [พะยันตะราย] น. ภัยและอันตราย. (ป.).
【 ภยาคติ 】แปลว่า: [พะยาคะติ] น. ความลําเอียงเพราะความกลัว เป็นอคติ ๑ ในอคติ
๔ ได้แก่ฉันทาคติ โทสาคติ ภยาคติ และโมหาคติ. (ป. ภย + อคติ).
【 ภยันตราย 】แปลว่า: /ดู ภย–/.
【 ภยาคติ 】แปลว่า: /ดู ภย–/.
【 ภระ 】แปลว่า: ก. เลี้ยงดู, คํ้าจุน. (ป.).
【 ภรณี 】แปลว่า: [พะระนี] น. ดาวฤกษ์ที่ ๒ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปแม่ไก่, ดาวก้อนเส้า
ก็เรียก. (ป., ส.).
【 ภรณีภู 】แปลว่า: น. ผู้เกิดจากดาวภรณี คือ พระราหู. (ส.).
【 ภรต, ภรต– 】แปลว่า: [พะรด, พะระตะ–, พะรดตะ–] น. ผู้เต้นรํา, ผู้แสดงละคร. (ส.).
【 ภรตวรรษ 】แปลว่า: [พะรดตะวัด] น. แผ่นดินแห่งท้าวภรต คือ อินเดีย. (ส. ภรตวรฺษ).
【 ภรตศาสตร์ 】แปลว่า: [พะรดตะ–] น. วิชาฟ้อนรําทําเพลง.
【 ภรรดร, ภรรดา 】แปลว่า: [พันดอน, พันดา] น. ผัว เช่น ปัญหามีแต่จักหา ภรรดาสมศักดิ์สมศรี
หาได้ใช่ง่ายชายดี สมกับเทวีลูกเรา. (กนกนคร), ใช้ว่า ภัสดา ก็ได้,
โบราณใช้ว่า ภรัสดาษ ก็มี. (ส. ภรฺตฺฤ; ป. ภตฺตา).
【 ภรรยา 】แปลว่า: [พันยา, พันระยา] น. ภริยา, เมีย, หญิงที่เป็นคู่ครองของชาย, คู่กับ
สามี. (ส. ภารฺยา; ป. ภริยา).
【 ภระมร 】แปลว่า: [พฺระมอน] น. ภมร.
【 ภระมรี 】แปลว่า: [พฺระมะรี] น. ภมรี.
【 ภรัสดาษ 】แปลว่า: พฺรัดสะดาด น. ภรรดา, ผัว.
【 ภราดร, ภราดา, ภราตร–, ภราตฤ– 】แปลว่า: [พะราดอน, พะราดา, พะราตฺระ–, พะราตฺรึ–] น.
【 พี่ชาย, น้องชาย. 】แปลว่า:
(ส. ภฺราตฺฤ; ป.ภาตา, ภาตุ).
【 ภราดรภาพ, ภราตรภาพ, ภราตฤภาพ 】แปลว่า: [พะราดะระพาบ, พะราดอนระพาบ, –ตฺระ–, –ตฺรึ–]
【 น. ความเป็น 】แปลว่า:
ฉันพี่น้องกัน.
【 ภริยา 】แปลว่า: [พะริ–] น. ภรรยา, เมีย, หญิงที่เป็นคู่ครองของชาย, คู่กับ สามี.
(ป.; ส. “ภารฺยา).
【 ภรู 】แปลว่า: [พฺรู] น. คิ้ว. (ส. ภฺรู; ป. ภู).
【 ภรูมณฑล 】แปลว่า: น. คิ้ว. (ส.).
【 ภฤงคาร 】แปลว่า: [พฺริง–] น. หม้อนํ้า, เต้านํ้า. (ส.; ป. ภิงฺคาร).
【 ภฤดก 】แปลว่า: [พฺรึ–] น. ลูกจ้าง. (ส. ภฺฤตก; ป. ภตก).
【 ภฤดี 】แปลว่า: [พฺรึ–] น. ค่าจ้าง, สินจ้าง. (ส. ภฺฤติ; ป. ภติ).
【 ภฤตย์ 】แปลว่า: [พฺรึด] น. คนรับใช้, คนใช้. (ส. ภฺฤตฺย; ป. ภจฺจ).
【 ภฤศ 】แปลว่า: [พฺรึด] ว. มาก, กล้า, จัด. (ส. ภฺฤศมฺ; ป. ภุส).
【 ภฤษฏ์ ๑ 】แปลว่า: [พฺรึด] ก. ตก, ร่วง, หล่น. [ส. ภฺรษฺฏ (ภฺรํศฺ ธาตุ); ป. ภฏฺ?].
【 ภฤษฏ์ ๒ 】แปลว่า: [พฺรึด] ก. ปิ้ง เคี่ยว หรือคั่วแล้ว. [ส. ภฺรษฺฏ (ภฺรชฺชฺ ธาตุ); ป. ภฏฺ?].
【 ภว–, ภวะ 】แปลว่า: [พะวะ–] น. ความเกิด, ความมี, ความเป็น; ภพ. (ป., ส.).
【 ภวกษัย 】แปลว่า: [พะวะกะไส] น. ความสิ้นภพ, นิพพาน. (ส.).
【 ภวตัณหา 】แปลว่า: น. ตัณหาเป็นไปในภพ คือ ความอยากมี อยากเป็น อยากเกิด. (ป.).
【 ภวปาระ 】แปลว่า: น. ฝั่งแห่งภพ คือ นิพพาน. (ป.).
【 ภวันดร 】แปลว่า: [พะวันดอน] น. ภพอื่น, ภพภายหน้า. (ป.; ส. ภวานฺตร).
【 ภวาภพ 】แปลว่า: น. ความเป็นอยู่และมิใช่ความเป็นอยู่, ภพและมิใช่ภพ; ภพน้อย
ภพใหญ่. (ป., ส. ภวาภว).
【 ภวนะ 】แปลว่า: [พะวะ–] น. เรือนขนาดใหญ่. (ส.).
【 ภวัคระ 】แปลว่า: [พะวักคฺระ] น. พรหมชั้นสูง, เนวสัญญานาสัญญายตนะ ก็เรียก.
(ส. ภวาคฺร; ป. ภวคฺค).
【 ภวังค–, ภวังค์ 】แปลว่า: [พะวังคะ–] น. ส่วนที่สืบต่อระหว่างปฏิสนธิกับจุติ มิได้เสวยอารมณ์
ในทวารทั้ง ๖ มีจักษุทวารเป็นต้น. (ป.); ความเป็นอยู่โดยไม่รู้สึกตัว.
【 ภวังคจิต 】แปลว่า: น. จิตเป็นภวังค์. (ป.).
【 ภวันดร 】แปลว่า: /ดู ภว, ภว–/.
【 ภวาภพ 】แปลว่า: /ดู ภว, ภว–/.
【 ภักขะ 】แปลว่า: น. เหยื่อ, อาหาร. (ป. ภกฺข; ส. ภกฺษ).
【 ภักดี 】แปลว่า: น. ความจงรัก, ความเลื่อมใสยิ่ง. (ส. ภกฺติ; ป. ภตฺติ).
【 ภักต–, ภักตะ 】แปลว่า: [พักตะ–] น. ผู้ภักดี, สาวก. (ส.); อาหาร, ข้าวสุก, ของกินซึ่งสุกด้วยนํ้า.
(ส. ภกฺต; ป.ภตฺต).
【 ภักตกฤตย์ 】แปลว่า: [–กฺริด] น. การกินอาหาร. (ส. ภกฺตกฺฤตฺย; ป. ภตฺตกิจฺจ).
【 ภักติ 】แปลว่า: น. ภักดี. (ส.; ป. ภตฺติ).
【 ภักษ–, ภักษ์ 】แปลว่า: [พักสะ–, พัก] น. เหยื่อ, อาหาร. ก. กิน. (ส. ภกฺษ; ป. ภกฺข).
【 ภักษการ 】แปลว่า: น. คนทําอาหาร, คนครัว. (ส.).
【 ภักษา 】แปลว่า: น. เหยื่อ, อาหาร. (ส. ภกฺษ; ป. ภตฺต).
【 ภักษาหาร 】แปลว่า: น. เหยื่อ, อาหาร, อาหารที่กินประจํา, เช่น เนื้อเป็นภักษาหารของเสือ
หญ้าเป็นภักษาหารของวัว.
【 ภักษา 】แปลว่า: /ดู ภักษ–, ภักษ์/.
【 ภักษาหาร 】แปลว่า: /ดู ภักษ–, ภักษ์/.
【 ภัค 】แปลว่า: น. โชคดี, ความเจริญ, เกียรติ. (ป. ภค).
【 ภัคน์ 】แปลว่า: น. แตก, หัก. (ส. ภคฺน).
【 ภังค–, ภังคะ 】แปลว่า: [–คะ–] น. การแตก, การทําลาย; ความยับเยินล่มจม. (ป., ส.); ผ้าชนิดหนึ่ง
ทอด้วยของหลายสิ่งเช่นผ้าด้ายแกมไหม.
【 ภังคี 】แปลว่า: น. ต้นไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
【 ภัจ 】แปลว่า: น. ภฤตย์, คนรับใช้, คนใช้. (ป. ภจฺจ; ส. ภฺฤตฺย).
【 ภัญชะ 】แปลว่า: ก. ทําให้แตก, หัก. (ป., ส.).
【 ภัณฑ–, ภัณฑ์ 】แปลว่า: น. สิ่งของ, เครื่องใช้. (ป.; ส. ภาณฺฑ).
【 ภัณฑครรภ 】แปลว่า: [พันดะคับ] น. ห้องเก็บของ. (ส. ภาณฺฑครฺภ; ป. ภณฺฑคพฺภ).
【 ภัณฑาคาร 】แปลว่า: [พันดาคาน, พันทาคาน] น. โรงไว้ของ, คลังเก็บของ. (ป.).
【 ภัณฑาคาริก 】แปลว่า: [พันดาคาริก, พันทาคาริก] น. เจ้าหน้าที่ผู้รักษาคลังเก็บสิ่งของ
ของสงฆ์. (ป.).
【 ภัณฑารักษ์ 】แปลว่า: [พันทารัก] น. ผู้ดูแลรักษาสิ่งของ โดยมากได้แก่จำพวกโบราณวัตถุ
ศิลปวัตถุในพิพิธภัณฑสถานเป็นต้น. (ส. ภาณฺฑารกฺษ).
【 ภัณฑนะ 】แปลว่า: พันดะนะ น. การทะเลาะ, การทุ่มเถียง, การแก่งแย่ง.
(ป.; ส. ภณฺฑน, ภาณฺฑน).
【 ภัณฑาคาร 】แปลว่า: /ดู ภัณฑ–, ภัณฑ์/.
【 ภัณฑาคาริก 】แปลว่า: /ดู ภัณฑ–, ภัณฑ์/.
【 ภัณฑารักษ์ 】แปลว่า: /ดู ภัณฑ–, ภัณฑ์/.
【 ภัณฑู 】แปลว่า: พันดู ว. โล้น, ล้าน. (ป. ภณฺฑุ).
【 ภัณฑูกรรม 】แปลว่า: น. การปลงผม. (ป. ภณฺฑุกมฺม).
【 ภัต, ภัต–, ภัตร 】แปลว่า: [พัด, พัดตะ–, พัด] น. อาหาร, ข้าว. (ป. ภตฺต).
【 ภัตกิจ 】แปลว่า: น. การกินอาหาร.
【 ภัตตาคาร 】แปลว่า: น. อาคารที่จําหน่ายอาหารและเครื่องดื่ม ค่อนข้างใหญ่และ
หรูหรา. (ป. ภตฺต + อคาร).
【 ภัตตาหาร 】แปลว่า: น. อาหารสําหรับภิกษุสามเณรฉัน. (ป. ภตฺต + อาหาร).
【 ภัตตาคาร 】แปลว่า: /ดู ภัต, ภัต–, ภัตร/.
【 ภัตตาหาร 】แปลว่า: /ดู ภัต, ภัต–, ภัตร/.
【 ภัทร–, ภัทระ 】แปลว่า: [พัดทฺระ–] ว. ดี, เจริญ, ประเสริฐ, งาม, น่ารัก, เป็นมงคล. (ส. ภทฺร;
ป. ภทฺท, ภทฺร).
【 ภัทรกัป 】แปลว่า: น. กัปอันเจริญ คือ กัปปัจจุบัน มีพระพุทธเจ้าถึง ๕ พระองค์.
(ป. ภทฺรกปฺป, ภทฺทกปฺป).
【 ภัทรกุมภ์ 】แปลว่า: น. หม้อบรรจุนํ้าศักดิ์สิทธิ์. (ส.).
【 ภัทรบทมาส 】แปลว่า: [พัดทฺระบดทะมาด] น. เดือนอันมีพระจันทร์เพ็ญเสวยฤกษ์ภัทรปทา
คือ เดือน ๑๐ ตกในราวเดือนกันยายน.
【 ภัทรบิฐ 】แปลว่า: น. แท่นสําหรับเทพบดี หรือพระราชาประทับ ถือว่าเป็นมงคล. (ส.).
【 ภัพ 】แปลว่า: ว. ดี, งาม, เหมาะ, ควร. (ป. ภพฺพ; ส. ภวฺย, ภาวฺย).
【 ภัย 】แปลว่า: น. สิ่งที่น่ากลัว, อันตราย, เช่น อัคคีภัย คือ ภัยที่เกิดจากไฟ อุทกภัย
คือ ภัยที่เกิดจากน้ำ. (ป., ส. ภย).
【 ภัสดา 】แปลว่า: [พัดสะ–] น. ภรรดา, ผัว. (ส. ภฺรตฺฤ; ป. ภตฺตา).
【 ภัสตรา 】แปลว่า: พัดสะตฺรา น. สูบลม. (ส.).
【 ภัสมะ 】แปลว่า: [พัดสะ–] น. เถ้า, ธุลี. ก. ทําให้แหลก. ว. แหลก, ละเอียด. (ป., ส.).
【 ภัสสร 】แปลว่า: [พัดสอน] น. แสงสว่าง, รัศมี. (ป.).
【 ภา 】แปลว่า: น. แสงสว่าง, รัศมี. (ป., ส.).
【 ภากร 】แปลว่า: น. พระอาทิตย์. (ป.).
【 ภาค, ภาค– 】แปลว่า: [พาก, พากคะ–] น. ส่วน เช่น ภาคทฤษฎี ภาคปฏิบัติ, ฝ่าย เช่น
ภาครัฐบาลภาคเอกชน ภาคเหนือ ภาคใต้, บั้น, ตอน, เช่น หนังสือ
ภูมิศาสตร์ ภาคต้น หนังสือประวัติศาสตร์ภาคปลาย พงศาวดาร
ภาค ๑, คราว เช่น การศึกษาภาคฤดูร้อน, ส่วนของประเทศที่แบ่ง
ออกเป็นส่วนย่อยเพื่อสะดวกในด้านการปกครอง การศึกษา การทหาร
เป็นต้น เช่น เจ้าคณะภาค แม่ทัพภาค. (ป.).
【 ภาคตัดกรวย 】แปลว่า: (คณิต) น. ระบบเส้นโค้งซึ่งกําหนดขึ้นโดยอัตราส่วนระหว่างระยะ
จากจุดบนเส้นโค้งไปยังจุดโฟกัสกับระยะตั้งฉากจากจุดนั้นไปยัง
เส้นไดเรกตริกซ์ อัตราส่วนดังกล่าวมีค่าคงตัวเสมอ.
【 ภาคทฤษฎี 】แปลว่า: น. ภาคที่เกี่ยวกับความคิดเห็นอันเนื่องด้วยหลักวิชา, คู่กับ ภาคปฏิบัติ.
【 ภาคทัณฑ์ 】แปลว่า: [พากทัน] ก. ตําหนิโทษ, คาดโทษ, ลงโทษเพียงว่ากล่าว, ลงโทษ
ข้าราชการพลเรือนโดยตำหนิโทษเป็นลายลักษณ์อักษร ซึ่งเป็นการ
ลงโทษขั้นเบาที่สุด. (ส. วาคฺทณฺฑ = ลงโทษเพียงว่ากล่าว).
【 ภาคนิพนธ์ 】แปลว่า: [พากคะ–, พาก–] น. รายงานการค้นคว้าประจําภาคเรียน. (อ. term
paper).
【 ภาคปฏิบัติ 】แปลว่า: น. ภาคลงมือทดลองทําจริง ๆ, คู่กับ ภาคทฤษฎี.
【 ภาคพื้น 】แปลว่า: น. พื้นแผ่นดิน, แผ่นดินใหญ่ เช่น ภาคพื้นยุโรป ภาคพื้นเอเชีย.
【 ภาคเรียน 】แปลว่า: น. ช่วงเวลาที่สถานศึกษาเปิดทําการสอนติดต่อกัน ตามปรกติ
ปีการศึกษาหนึ่ง ๆ จะแบ่งออกเป็น ๒–๓ ภาคเรียน.
【 ภาคสนาม 】แปลว่า: น. ภาคปฏิบัติ.
【 ภาคเสธ 】แปลว่า: [พากเสด] ก. แบ่งรับแบ่งสู้ เช่น ให้การภาคเสธ คือ ให้การรับบ้าง
ปฏิเสธบ้าง.
【 ภาคภูมิ 】แปลว่า: [พากพูม] ว. มีสง่า, ผึ่งผาย, เช่น เขาแต่งตัวภาคภูมิ ท่าทางเขา
ภาคภูมิ.
【 ภาคภูมิใจ 】แปลว่า: ก. กระหยิ่มใจ, รู้สึกว่ามีเกียรติยศ, เช่น เขาภาคภูมิใจในความสำเร็จ.
【 ภาคย์ 】แปลว่า: น. โชค, โชคดี. (ป., ส. ภาคฺย).
【 ภาคยานุวัติ 】แปลว่า: พากคะยานุวัด น. การเข้าเป็นภาคีในสัญญาหลายฝ่ายหรือ
พหุภาคี หรือในสนธิสัญญาระหว่างชาติ. (อ. accession).
【 ภาคินี 】แปลว่า: น. หญิงผู้มีส่วน. (ป., ส.).
【 ภาคิไนย 】แปลว่า: [–ไน] น. หลาน คือ ลูกของพี่สาวหรือน้องสาว, คู่กับ ภาติยะ ลูกของพี่ชาย
หรือน้องชาย. (ป. ภาคิเนยฺย; ส. ภาคิเนย).
【 ภาคี 】แปลว่า: น. ผู้มีส่วน, ผู้เป็นฝ่าย. (ป.; ส. ภาคินฺ).
【 ภาคียะ 】แปลว่า: ว. ควรแบ่งเป็นส่วน, เป็นส่วน.
【 ภาชนะ 】แปลว่า: [พาชะนะ, พาดชะนะ] น. เครื่องใช้จำพวกถ้วยโถโอชามหม้อไหเป็นต้น
สําหรับใส่สิ่งของ. (ป., ส.).
【 ภาชนีย– 】แปลว่า: พาชะนียะ– น. ของควรแจก, ของควรแบ่ง. ว. ควรแจก,
ควรแบ่ง. (ป.).
【 ภาชี 】แปลว่า: (แบบ) น. ผู้แบ่ง, เพศหญิงใช้ว่า ภาชินี.
【 ภาณ, ภาณ– 】แปลว่า: พาน, พานะ– น. การบอก, การกล่าว, การสวด. (ป.).
【 ภาณวาร 】แปลว่า: [พานะวาน] น. ธรรมที่จัดไว้เป็นหมวด, หมวดหนึ่ง ๆ; ข้อธรรมที่จัดไว้
เป็นหมวด, ข้อธรรมหมวดหนึ่ง ๆ สําหรับสาธยาย. (ป.).
【 ภาณกะ 】แปลว่า: พานะกะ น. ผู้สวด, ผู้กล่าว, ผู้บอก. (ป.).
【 ภาณี 】แปลว่า: น. ผู้สวด, ผู้กล่าว, ผู้บอก, คนช่างพูด, เพศหญิง ใช้ว่า ภาณินี.
【 ภาณุ 】แปลว่า: น. แสงสว่าง; พระอาทิตย์. (ป.; ส. ภานุ).
【 ภาณุมาศ 】แปลว่า: น. พระอาทิตย์. (ป. ภาณุมา; ส. ภานุมนฺตฺ).
【 ภาดร, ภาดา 】แปลว่า: น. พี่ชายน้องชาย, (ราชา) พระภาดา. (ส. ภฺราตฺฤ; ป. ภาตา).
【 ภาตระ 】แปลว่า: [พาตะระ] น. พี่ชายน้องชาย. (ส. ภฺราตฺฤ).
【 ภาตา, ภาตุ 】แปลว่า: น. พี่ชายน้องชาย. (ป.; ส. ภฺราตฺฤ).
【 ภาติกะ 】แปลว่า: น. พี่ชายน้องชาย. (ป.; ส. ภฺราตฺฤ + ก).
【 ภาติยะ 】แปลว่า: น. ลูกของพี่ชายน้องชาย, หลาน. (ป.; ส. ภาตฺรีย).
【 ภาพ, ภาพ– 】แปลว่า: [พาบ, พาบพะ–] น. ความ, ความมี, ความเป็น, มักใช้ประกอบเป็นส่วน
ท้ายของคำสมาส เช่น มรณภาพ ว่า ความตาย; รูปที่ปรากฏเห็นหรือนึก
เห็น เช่น ภาพทิวทัศน์ ภาพในฝัน, สิ่งที่วาดขึ้นเป็นรูปหรือสิ่งที่ถ่ายแบบ
ไว้ เช่น ภาพสีน้ำมัน ภาพถ่าย. (ป., ส. ภาว).
【 ภาพกาก 】แปลว่า: น. ภาพเขียนที่เป็นตัวประกอบในเรื่อง.
【 ภาพจริง 】แปลว่า: (แสง) น. ภาพที่เกิดจากกระจกเว้าหรือเลนส์นูน ลักษณะเป็น
ภาพหัวกลับ ใช้จอรับได้.
【 ภาพถ่าย 】แปลว่า: น. ภาพบนกระดาษอัดรูป เกิดจากการนําแผ่นฟิล์มภาพเนกาทิฟ
หรือแผ่นกระจกภาพเนกาทิฟไปอัดถ่ายทอดภาพลงบนกระดาษ
อัดรูปนั้น.
【 ภาพนิ่ง 】แปลว่า: น. ภาพขยายที่ไม่มีการเคลื่อนไหวบนจอ เกิดจากการฉายแสง
ที่มีความเข้มมาก ผ่านแผ่นสไลด์หรือแผ่นฟิล์มภาพไปยังจอ.
【 ภาพประกอบ 】แปลว่า: น. ภาพที่วาดขึ้นหรือนํามาแสดงเพื่อประกอบเรื่อง.
【 ภาพปูนเปียก 】แปลว่า: น. ภาพเขียนผนังอาคารหรือสิ่งก่อสร้างที่เขียนขณะผนังยังชื้นอยู่.
【 ภาพพจน์ 】แปลว่า: [พาบพด] น. ถ้อยคำที่เป็นสํานวนโวหารทําให้นึกเห็นเป็นภาพ,
ถ้อยคำที่เรียบเรียงอย่างมีชั้นเชิงเป็นโวหาร มีเจตนาให้มีประสิทธิผล
ต่อความคิด ความเข้าใจ ให้จินตนาการและถ่ายทอดอารมณ์ได้อย่าง
กว้างขวางลึกซึ้งกว่าการบอกเล่าที่ตรงไปตรงมา. (อ. figure of speech).
【 ภาพยนตร์ 】แปลว่า: [พาบพะ–] น. ภาพฉายด้วยเครื่องทําให้เห็นเป็นภาพเคลื่อนไหวได้,
หนังฉาย.
【 ภาพลวงตา 】แปลว่า: น. ภาพที่ปรากฏให้เห็นผิดไปจากความเป็นจริง เช่น เห็นพยับแดด
เป็นนํ้า เห็นเชือกเป็นงู.
【 ภาพลักษณ์ 】แปลว่า: [พาบลัก] น. ภาพที่เกิดจากความนึกคิดหรือที่คิดว่าควรจะเป็นเช่นนั้น,
จินตภาพ ก็ว่า. (อ. image).
【 ภาพเสมือน 】แปลว่า: (แสง) น. ภาพที่เกิดจากกระจกนูน กระจกเงาพื้นราบ หรือเลนส์เว้า
ลักษณะเป็นภาพหัวตั้ง ใช้จอรับไม่ได้.
【 ภาพหุ่นนิ่ง 】แปลว่า: น. ภาพวาดหรือภาพถ่ายของสิ่งที่ไม่เคลื่อนไหว.
【 ภาพย์ 】แปลว่า: (แบบ) ว. ภัพ, ดี, งาม, เหมาะ, ควร. (ส. ภวฺย).
【 ภาม 】แปลว่า: น. เดช เช่น แสดงพาหุพิริยพลภาม. (สมุทรโฆษ). (ส.).
【 ภาย 】แปลว่า: น. บริเวณ, สถานที่, เช่น ภายนอกกำแพง ภายในเมือง; ระยะเวลา เช่น
ในภายหน้า จะแจ้งให้ทราบในภายหลัง.
【 ภายนอก 】แปลว่า: น. ข้างนอก.
【 ภายใน 】แปลว่า: น. ข้างใน.
【 ภายหน้า 】แปลว่า: น. ข้างหน้า, ต่อไป, อนาคตกาล.
【 ภายหลัง 】แปลว่า: น. ข้างหลัง, ต่อจากนั้นไป.
【 ภาร, ภาร–, ภาระ ๑ 】แปลว่า: [พาน, พาระ–] น. ของหนัก, นํ้าหนัก; ธุระที่หนัก, การงานที่หนัก;
หน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ เช่น พ่อแม่มีภาระในการเลี้ยงดูลูก ครูมี
ภาระในการอบรมสั่งสอนศิษย์, ความรับผิดชอบ เช่น พ่อแม่ตาย
หมด พี่ต้องรับภาระส่งเสียเลี้ยงดูน้อง. ว. หนัก. (ป.).
【 ภารกิจ 】แปลว่า: [พาระ–] น. งานที่จําต้องทํา.
【 ภารธุระ 】แปลว่า: [พาระทุระ, พานทุระ] น. การงานที่รับทํา, กิจการที่ขวนขวายประกอบ.
【 ภารโรง 】แปลว่า: [พาน–] น. ผู้รักษาและทําความสะอาดสถานที่.
【 ภาระจำยอม 】แปลว่า: (กฎ) น. ข้อผูกพันอันเป็นเหตุให้เจ้าของอสังหาริมทรัพย์จําต้องยอมรับ
กรรมบางอย่างซึ่งกระทบถึงทรัพย์สินของตน หรือต้องงดเว้นการใช้
สิทธิบางอย่างอันมีอยู่ในกรรมสิทธิ์ทรัพย์สินนั้น เพื่อประโยชน์แก่
อสังหาริมทรัพย์อื่น เช่น ทางภาระจํายอม.
【 ภาระติดพัน 】แปลว่า: น. ความผูกพันที่จะต้องกระทําการอย่างใดอย่างหนึ่ง.
【 ภารดี 】แปลว่า: [พาระ–] น. ถ้อยคํา, คําพูด, ภาษา. (ส. ภารติ).
【 ภารต, ภารต– 】แปลว่า: [พารด, พาระตะ–] น. ชาวอินเดีย; คนแสดงละคร. (ส.).
【 ภารตวิทยา 】แปลว่า: น. วิชาที่เกี่ยวกับประเทศอินเดีย มีศาสนา ปรัชญา วัฒนธรรม
ภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ภาษา วรรณคดี เป็นต้น. (ส.).
【 ภารตี 】แปลว่า: [–ระ–] น. ชื่อหนึ่งของพระสุรัสวดี.
【 ภารยทรัพย์ 】แปลว่า: พาระยะซับ น. อสังหาริมทรัพย์ที่ผู้เป็นเจ้าของจะต้องรับภาระ
บางอย่างที่เกิดจากภาระจํายอม, คู่กับ สามยทรัพย์.
【 ภารยา 】แปลว่า: [พาระ–, พานระ–] น. ภรรยา. (ส.).
【 ภาระ ๑ 】แปลว่า: /ดู ภาร, ภาร–/.
【 ภาระ ๒, ภารา ๑ 】แปลว่า: น. ชื่อมาตราชั่งนํ้าหนักมคธ ๒๐ ตุลา เป็น ๑ ภาระ. (ส. ภาร).
【 ภารา ๒ 】แปลว่า: (โบ) น. พารา, เมือง.
【 ภาว–, ภาวะ 】แปลว่า: [พาวะ–] น. ความมี, ความเป็น, ความปรากฏ, เช่น ภาวะน้ำท่วม
ภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ. (ป., ส.).
【 ภาวศุทธิ 】แปลว่า: [พาวะสุดทิ] น. ความบริสุทธิ์แห่งใจ. (ส.).
【 ภาวะฉุกเฉิน 】แปลว่า: น. ภาวะอันอาจเป็นภัยต่อความมั่นคงหรือความปลอดภัยแห่ง
ราชอาณาจักร หรืออันอาจทําให้ประเทศตกอยู่ในภาวะคับขัน
หรือภาวะการรบหรือการสงคราม.
【 ภาวนา 】แปลว่า: [พาวะ–] น. การทําให้มีขึ้นให้เป็นขึ้นทางจิตใจ. ก. สำรวมใจให้แน่วแน่
เป็นสมาธิ เช่น สวดมนต์ภาวนา, สำรวมใจตั้งความปรารถนา เช่น นั่ง
ภาวนาขอให้พระช่วย. (ป.).
【 ภาวนามัย 】แปลว่า: ว. สําเร็จด้วยภาวนา. (ป.).
【 ภาษ 】แปลว่า: [พาด] ก. พูด, กล่าว, บอก. (ส.; ป. ภาส).
【 ภาษก 】แปลว่า: พาสก] น. ผู้พูด. (ส.).
【 ภาษณ์ 】แปลว่า: น. การพูด. (ส.).
【 ภาษา 】แปลว่า: น. ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง
เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษา
ราชการ ภาษากฎหมาย ภาษาธรรม; เสียง ตัวหนังสือ หรือกิริยา
อาการที่สื่อความได้ เช่น ภาษาพูด ภาษาเขียน ภาษาท่าทาง ภาษามือ;
(โบ) คนหรือชาติที่พูดภาษานั้น ๆ เช่น มอญ ลาว ทะวาย นุ่งห่มและ
แต่งตัวตามภาษา. (พงศ. ร. ๓); (คอม) กลุ่มของชุดอักขระ สัญนิยม
และกฎเกณฑ์ที่กำหนดขึ้นเพื่อสั่งงานคอมพิวเตอร์ เช่น ภาษาซี ภาษา
จาวา; โดยปริยายหมายความว่าสาระ, เรื่องราว, เนื้อความที่เข้าใจกัน,
เช่น ตกใจจนพูดไม่เป็นภาษา เขียนไม่เป็นภาษา ทำงานไม่เป็นภาษา.
【 ภาษาคำควบมากพยางค์ 】แปลว่า: น. ภาษาแบบที่มีการสร้างคำด้วยการประกอบหน่วยคำหลาย ๆ หน่วย
เข้าเป็นคำเดียวกัน ทำให้คำหนึ่ง ๆ มีความยาวหลายพยางค์ เช่น ภาษา
เวลส์ ภาษาเอสกิโม ภาษาอินเดียนแดง. (อ. polysynthetic language).
【 ภาษาคำโดด 】แปลว่า: น. ภาษาแบบที่ใช้คำที่มีลักษณะโดด ๆ คือ ไม่มีการเปลี่ยนแปลง
รูปไปตามหน้าที่หรือตามความสัมพันธ์ทางไวยากรณ์เกี่ยวเนื่องกับ
คำอื่น คำในภาษาคำโดดมักจะมีพยางค์เดียวเป็นส่วนมาก แต่ก็มี
คำสองพยางค์และหลายพยางค์ด้วย เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน
ภาษาเวียดนาม. (อ. isolating language).
【 ภาษาคำติดต่อ 】แปลว่า: น. ภาษาแบบที่มีการสร้างคำด้วยการเติมอุปสรรค อาคมหรือปัจจัย
ซึ่งเป็นหน่วยคำไม่อิสระและไม่มีความหมาย ผสานเข้ากับคำบางคำ
ซึ่งเป็นคำตั้ง ทำให้เกิดเป็นคำใหม่ แต่จะมีรูปและความหมายเกี่ยว
เนื่องกับคำตั้งนั้น เช่น ภาษาเขมร ภาษาญี่ปุ่น ภาษาตุรกี ภาษาฮังการี.
(อ. agglutinative language).
【 ภาษาถิ่น 】แปลว่า: น. ภาษาเฉพาะของท้องถิ่นใดท้องถิ่นหนึ่งที่มีรูปลักษณะเฉพาะตัว
ทั้งถ้อยคำและสำเนียงเป็นต้น.
【 ภาษาธรรม 】แปลว่า: น. ภาษาที่ใช้มีความหมายในทางธรรม ต่างกับความหมายที่ชาวบ้าน
ใช้ เช่น คำว่า เวทนา ในภาษาธรรมหมายถึง การเสวยอารมณ์ที่เป็นสุข
เป็นทุกข์ หรือเฉย ๆ แต่ชาวบ้านใช้หมายถึง สงสารสลดใจ หรือคำว่า
สงสาร ในภาษาธรรมหมายถึง การเวียนว่ายตายเกิด แต่ชาวบ้านใช้
หมายถึง รู้สึกเห็นใจในความเดือดร้อนหรือความทุกข์ของผู้อื่น.
【 ภาษาแบบแผน 】แปลว่า: น. ภาษาที่ถือเป็นแบบฉบับที่จะต้องใช้เป็นแบบเดียวกันในโอกาส
อย่างเดียวกัน เช่น คำกราบบังคมทูลพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ขึ้นต้นว่า “ขอเดชะ…” และลงท้ายว่า “ควรมิควรแล้วแต่จะทรง
พระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม ขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า…”,
ภาษาที่ใช้เป็นทางการในโอกาสสำคัญ หรือใช้แก่บุคคลสำคัญ
หรือบุคคลสำคัญเป็นผู้ใช้ เช่น คำประกาศเกียรติคุณในการ
ประสาทปริญญาบัตรกิตติมศักดิ์ คำปราศรัยของนายกรัฐมนตรี
ในวันขึ้นปีใหม่, ภาษาระดับพิธีการ ก็เรียก.
【 ภาษาปาก 】แปลว่า: น. ภาษาพูดที่แสดงความคุ้นเคย ไม่เหมาะที่จะใช้เป็นพิธีรีตอง
เช่น ตาแป๊ะ ตะบี้ตะบัน เทน้ำเทท่า.
【 ภาษามีวิภัตติปัจจัย 】แปลว่า: น. ภาษาแบบที่มีการสร้างคำด้วยการใช้วิภัตติปัจจัยประกอบเข้ากับ
รากศัพท์ซึ่งเป็นหน่วยคำไม่อิสระทำให้เกิดเป็นคำที่แสดงเพศ พจน์
กาล มาลา วาจกอย่างชัดเจน เพื่อเข้าสัมพันธ์ทางไวยากรณ์กลมกลืน
กับคำอื่นในประโยค เช่น ภาษาบาลี ภาษาสันสกฤต ภาษากรีกโบราณ
ภาษาละติน ภาษาฝรั่งเศส. (อ. inflectional language).
【 ภาษาระดับทางการ 】แปลว่า: น. ภาษาราชการ.
【 ภาษาระดับพิธีการ 】แปลว่า: น. ภาษาแบบแผน.
【 ภาษาราชการ 】แปลว่า: น. ภาษาที่ใช้สื่อสารในราชการและวิชาการเป็นต้น เช่น จดหมาย
ติดต่อราชการ รายงานการประชุมของหน่วยงาน รายงานการวิจัย
รายงานวิชาการสาขาต่าง ๆ, ภาษาระดับทางการ หรือ ภาษากึ่ง
แบบแผน ก็เรียก; ภาษาที่รัฐบาลประกาศให้ใช้เป็นทางราชการ เช่น
ประเทศไทยใช้ภาษาไทยเป็นภาษาราชการ ประเทศสิงคโปร์ใช้ภาษา
อังกฤษ ภาษาจีน ภาษาฮินดี และภาษามาเลย์ เป็นภาษาราชการ.
【 ภาษาศาสตร์ 】แปลว่า: น. วิชาที่ศึกษาภาษาในแง่ต่าง ๆ เช่น เสียง โครงสร้าง ความหมาย
โดยอาศัยวิธีการวิทยาศาสตร์ เช่น มีการตั้งสมมุติฐาน เก็บและ
วิเคราะห์ข้อมูลแล้วสรุปผล.
【 ภาษิต 】แปลว่า: น. ถ้อยคําหรือข้อความที่กล่าวสืบต่อกันมาช้านานแล้ว มีความหมาย
เป็นคติ เช่น กงเกวียนกําเกวียน. (ส.).
【 ภาษี 】แปลว่า: น. เงินที่รัฐหรือท้องถิ่นเรียกเก็บจากบุคคล เพื่อใช้จ่ายในการบริหาร
ประเทศหรือท้องถิ่น เช่น ภาษีเงินได้ ภาษีบํารุงท้องที่ ภาษีโรงเรือน
และที่ดิน ภาษีมูลค่าเพิ่ม; ความได้เปรียบ เช่น เขามีภาษีกว่า.
【 ภาษีเงินได้ 】แปลว่า: น. ภาษีที่เรียกเก็บจากบุคคลที่ได้รับเงิน ทรัพย์สินหรือประโยชน์
อย่างอื่น ซึ่งอาจคิดคํานวณได้เป็นเงิน.
【 ภาษีบำรุงท้องที่ 】แปลว่า: (กฎ) น. ภาษีซึ่งบุคคลธรรมดาหรือนิติบุคคลซึ่งมีกรรมสิทธิ์ในที่ดิน
หรือครอบครองอยู่ในที่ดินที่ไม่เป็นกรรมสิทธิ์ของเอกชน มีหน้าที่ต้อง
เสียเป็นรายปีจากราคาปานกลางของที่ดินตามที่ทางราชการได้
ประกาศกําหนดไว้ เพื่อให้เป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนท้องถิ่น
ซึ่งที่ดินนั้นอยู่ในเขต.
【 ภาษีมูลค่าเพิ่ม 】แปลว่า: (กฎ) น. ภาษีทางอ้อมประเภทหนึ่งที่เรียกเก็บจากบุคคลที่ซื้อสินค้า
หรือรับบริการ โดยจัดเก็บเฉพาะจากมูลค่าส่วนที่เพิ่มขึ้นในแต่ละขั้น
ตอนของการผลิต การจําหน่าย หรือการให้บริการ ตัวอย่างเช่น ซื้อ
วัตถุดิบ วัสดุอุปกรณ์มา ๑๐๐ บาท ผลิตเป็นสินค้าขายในราคา ๑๕๐
บาท ดังนี้ ก็จะเก็บภาษีมูลค่าเพิ่มเฉพาะผลต่างจํานวน ๕๐ บาท
เท่านั้น. (อ. value-added tax).
【 ภาษีโรงเรือนและที่ดิน 】แปลว่า: (กฎ) น. ภาษีที่เรียกเก็บจากผู้รับประเมินผู้มีกรรมสิทธิ์ในที่ดิน
โรงเรือนหรือสิ่งปลูกสร้างอย่างอื่นปีละครั้งตามค่ารายปีของ
ทรัพย์สินนั้น.
【 ภาษีสรรพสามิต 】แปลว่า: –สับพะ–, –สันพะ– น. ภาษีที่กรมสรรพสามิตเรียกเก็บจาก
สินค้าที่ผลิตหรือนําเข้าและการให้บริการในทางธุรกิจตามที่กฎหมาย
กําหนด เช่น ภาษีรถยนต์ ภาษีสุรา. (อ. excise tax).
【 ภาส, ภาส– 】แปลว่า: [พาด, พาดสะ–, พาสะ–] น. แสง, สว่าง, แจ้ง. (ป., ส.).
【 ภาสกร 】แปลว่า: [พาดสะกอน, พาสะกอน] น. พระอาทิตย์.
【 ภาสวร 】แปลว่า: [พาสะวอน] ว. สว่าง, มีแสงพราว. (ส.).
【 ภาสน์ 】แปลว่า: น. การพูด. (ป.).
【 ภาสา 】แปลว่า: น. ภาษา. (ป.).
【 ภาสุระ 】แปลว่า: ว. สว่าง, มีแสงพราวเช่นแก้ว. (ส.).
【 ภิกขา 】แปลว่า: น. การขออาหาร; อาหารที่ขอมา. (ป.; ส. ภิกฺษา).
【 ภิกขาจาร 】แปลว่า: น. การเที่ยวขอ, การเที่ยวขออาหาร. (ป.).
【 ภิกขาหาร 】แปลว่า: น. อาหารที่ได้มาด้วยการขอ. (ป.).
【 ภิกขุ 】แปลว่า: น. ภิกษุ. (ป.; ส. ภิกฺษุ).
【 ภิกขุนี 】แปลว่า: น. ภิกษุณี. (ป.; ส. ภิกฺษุณี).
【 ภิกษา 】แปลว่า: น. การขออาหาร; อาหารที่ขอมา. (ส.; ป. ภิกฺขา).
【 ภิกษาจาร 】แปลว่า: น. การเที่ยวขอ, การเที่ยวขออาหาร. (ส.; ป. ภิกฺขาจาร).
【 ภิกษาหาร 】แปลว่า: น. อาหารที่ได้มาด้วยการขอ. (ส.; ป. ภิกฺขาหาร).
【 ภิกษุ 】แปลว่า: น. ชายที่บวชเป็นพระในพระพุทธศาสนา. (ส.; ป. ภิกฺขุ).
【 ภิกษุณี 】แปลว่า: น. หญิงที่บวชเป็นพระในพระพุทธศาสนา. (ส.; ป. ภิกฺขุนี).
【 ภิงคาร 】แปลว่า: น. หม้อนํ้า, เต้านํ้า. (ป.; ส. ภฺฤงฺคาร).
【 ภิงสนะ 】แปลว่า: ว. น่ากลัว, น่าหวาดเสียว. (ป.; ส. ภีษฺณ).
【 ภิงสระ, ภิงสะ 】แปลว่า: น. เหง้า, เหง้าบัว. (ป. ภิส; ส. พิส).
【 ภิญโญ 】แปลว่า: ว. ยิ่ง, ยิ่งขึ้นไป. (ป. ภิยฺโย; ส. ภูย).
【 ภิญโญภาพ 】แปลว่า: น. ความยิ่ง, ความยิ่งขึ้นไป.
【 ภิตติ 】แปลว่า: น. ฝาเรือน, กําแพง. (ป., ส.).
【 ภิทะ, ภินท–, ภินท์ 】แปลว่า: [พินทะ–] ก. แตก, ทําลาย. (ป., ส.).
【 ภิน– 】แปลว่า: [พินนะ–] ว. แตกแล้ว, ทําลายแล้ว. (ป., ส. ภินฺน).
【 ภินชาติ 】แปลว่า: ว. ต่างชาติ, ต่างชาติชั้น. (ป., ส. ภินฺนชาติ).
【 ภินวรรณ 】แปลว่า: ว. เปลี่ยนสี, จาง, ตก, ซีด, (ใช้แก่สี); ต่างพวก, ต่างวรรณะ.
(ส. ภินฺนวรฺณ).
【 ภินทน– 】แปลว่า: [พินทะนะ–] น. การแตก, การทําลาย. (ป.).
【 ภินทนาการ 】แปลว่า: น. อาการแตก. (ป.).
【 ภินทนาการ 】แปลว่า: /ดู ภินทน–/.
【 ภิยโย 】แปลว่า: ว. ภิญโญ, ยิ่ง, ยิ่งขึ้นไป. (ป.; ส. ภูย).
【 ภิยโยภาพ 】แปลว่า: น. ภิญโญภาพ, ความยิ่ง, ความยิ่งขึ้นไป.
【 ภิรมย์ 】แปลว่า: /ดู อภิรมย์/.
【 ภิรมย์สุรางค์ 】แปลว่า: น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
【 ภิษัช 】แปลว่า: น. หมอ, แพทย์. (ส. ภิษชฺ).
【 ภิสะ 】แปลว่า: น. เหง้า, เหง้าบัว. (ป.; ส. พิส).
【 ภิสัก 】แปลว่า: น. หมอ, แพทย์. (ป. ภิสกฺก; ส. ภิษชฺ).
【 ภีตะ 】แปลว่า: ก. กลัว. (ป., ส.).
【 ภีมะ 】แปลว่า: ว. น่ากลัว. (ป., ส.).
【 ภีรุ, ภีรุก– 】แปลว่า: [พีรุกะ–] ว. กลัว, ขี้ขลาด. น. ผู้หญิง เช่น ภีรุอวตาร ว่า อวตารเป็น
ผู้หญิง. (แช่งนํ้า). (ป., ส.).
【 ภีรุกชาติ 】แปลว่า: [พีรุกะชาด] ว. ขี้ขลาด. (ป.).
【 ภุกต–, ภุกต์ 】แปลว่า: [พุกตะ–] ว. ซึ่งกินแล้ว, ซึ่งครองแล้ว. (ส.; ป. ภุตฺต).
【 ภุกตเศษ 】แปลว่า: น. เดน. (ส.; ป. ภุตฺตเสส).
【 ภุกตาหาร 】แปลว่า: น. อาหารที่กินแล้ว; ผู้กินอาหารแล้ว. (ส.; ป. ภุตฺตาหาร).
【 ภุกตาหาร 】แปลว่า: /ดู ภุกต–, ภุกต์/.
【 ภุขัน 】แปลว่า: น. อาวุธชนิดหนึ่ง.
【 ภุช ๑, ภุช– 】แปลว่า: [พุด, พุชะ–] น. แขน; งวงช้าง. (ป., ส.).
【 ภุชคะ, ภุชงค์, ภุชงคมะ 】แปลว่า: [พุชะคะ, พุชง, พุชงคะมะ] น. งู, นาค. (ป., ส.).
【 ภุชงคประยาต 】แปลว่า: [พุชงคะ–] น. ชื่อฉันท์แบบหนึ่งมี ๑๒ คํา แบ่งเป็น ๒ วรรค มีลหุ
ต้นวรรคและกลางวรรค. (ส.; ป. ภุชงฺคปฺปยาต).
【 ภุชสมโภค 】แปลว่า: [พุชะสมโพก] น. การสวมกอด, การกอดรัด. (ส.).
【 ภุชา 】แปลว่า: น. แขน. (ส.).
【 ภุช ๒, ภุชะ 】แปลว่า: [พุด, พุชะ] ก. กิน. (ป., ส.).
【 ภุชคะ, ภุชงค์, ภุชงคมะ 】แปลว่า: /ดู ภุช ๑, ภุช–/.
【 ภุชงคประยาต 】แปลว่า: /ดู ภุช ๑, ภุช–/.
【 ภุชา 】แปลว่า: /ดู ภุช ๑, ภุช–/.
【 ภุญชะ 】แปลว่า: ก. กิน, กินอาหาร. (ป.).
【 ภุต 】แปลว่า: [พุด] ว. ซึ่งกินแล้ว, ซึ่งครองแล้ว. (ป. ภุตฺต; ส. ภุกฺต).
【 ภุม ๑ 】แปลว่า: [พุม] ว. ไม่ เช่น ภุมมาน ว่า ไม่มี, ภุมบาน ว่า ไม่ได้. (ข. พุํ).
【 ภุม ๒, ภุม– ๑ 】แปลว่า: [พุม, พุมมะ–] น. ดาวอังคาร; วันอังคาร. (ป. ภุมฺม; ส. เภาม).
【 ภุมรัตน์ 】แปลว่า: [พุมมะรัด] น. หินปะการัง. (ส. เภามรตฺน).
【 ภุมวาร, ภุมมวาร 】แปลว่า: [พุมมะวาน] น. วันอังคาร. (ป. ภุมฺมวาร).
【 ภุม– ๒ 】แปลว่า: [พุมมะ–] น. พื้นดิน, ภาคพื้น. (ป. ภุมฺม).
【 ภุมเทวดา 】แปลว่า: น. เทวดาพวกหนึ่งที่สิงสถิตอยู่บนพื้นดิน. (ป. ภุมฺม + เทวตา).
【 ภุมมะ 】แปลว่า: (โหร) น. ชื่อยาม ๑ ใน ๘ ยามในเวลากลางวัน. /(ดู ยาม)./
【 ภุมโม 】แปลว่า: (โหร) น. ชื่อยาม ๑ ใน ๘ ยามในเวลากลางคืน. /(ดู ยาม)./
【 ภุมระ, ภุมรา, ภุมริน, ภุมรี, ภุมเรศ 】แปลว่า: [พุมมะ–] น. ภมร, แมลงผึ้ง, แมลงภู่.
【 ภุส 】แปลว่า: [พุด] น. ข้าวลีบ, แกลบ. (ป.; ส. พุส). ว. กล้า, ยิ่ง, มาก. (ส. ภฺฤศ).
【 ภู ๑ 】แปลว่า: น. ดิน, แผ่นดิน, โลก. (ป., ส.).
【 ภูดล 】แปลว่า: น. พื้นโลก, แผ่นดิน. (ส.).
【 ภูธร 】แปลว่า: น. พระราชา; ภูเขา. (ส.).
【 ภูธเรศ, ภูธเรศวร, ภูนาถ, ภูนายก, ภูเนตุ, ภูบดินทร์, ภูบดี, ภูบาล, ภูเบนทร์, ภูเบศ, 】แปลว่า:
【 ภูเบศวร์, ภูป, ภูภุช 】แปลว่า: น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
【 ภู ๒ 】แปลว่า: น. เนินที่สูงขึ้นเป็นจอม, เขา.
【 ภูเขา 】แปลว่า: น. พื้นที่ที่มีระดับสูงขึ้นจากบริเวณรอบ ๆ ตั้งแต่ ๖๐๐ เมตรขึ้นไป.
【 ภูเขาน้ำแข็ง 】แปลว่า: น. ก้อนนํ้าแข็งขนาดใหญ่ที่แตกจากธารนํ้าแข็งแถบขั้วโลกล่องลอย
ไปในทะเล.
【 ภูเขาไฟ 】แปลว่า: น. ภูเขาที่เกิดขึ้นโดยการปะทุของหินหนืดร้อนแรงดันสูงใต้เปลือกโลก.
【 ภูผา 】แปลว่า: น. เขาหิน.
【 ภู่ 】แปลว่า: น. ชื่อแมลงหลายชนิดซึ่งมีรูปร่างลักษณะคล้ายผึ้ง ต่างกันที่ขนปกคลุม
ลําตัวมีลักษณะเป็นแฉก ไม่เป็นขนเดี่ยว ๆ อวัยวะของปากคู่หนึ่งยื่นยาว
ออกมาคล้ายหนวด ขาหลังตรงบริเวณส้นเท้ามีหนามแหลมข้างละ ๑ อัน
ไม่มีถุงเก็บเกสรเหมือนผึ้ง มักอาศัยอยู่โดดเดี่ยว เป็นคู่ หรือรวม ๒–๓ คู่
แต่ไม่เป็นกลุ่มใหญ่เหมือนผึ้งที่พบบ่อยอยู่ในสกุล /Xylocopa/ วงศ์
Xylocopidae เช่น ชนิด /X. latipes/ และ ชนิด /X. caeruleus/, แมลงภู่ ก็เรียก.
【 ภูโช 】แปลว่า: น. งวงช้าง เช่น ภูโชพรายแพร่งเหลื้อม โสภา เพรอศแฮ. (ยวนพ่าย).
(ป., ส. ภุช).
【 ภูดาด 】แปลว่า: (โบ) น. เสมียน.
【 ภูต, ภูต– 】แปลว่า: [พูด, พูตะ–] น. ผี, มักใช้เข้าคู่กันเป็น ภูตผี. ว. ซึ่งเกิดแล้ว, ซึ่งเป็นแล้ว.
(ป., ส.).
【 ภูตคาม 】แปลว่า: [พูตะ–] น. พืชพันธุ์อันอยู่กับที่ มี ๕ ชนิด คือ พืชที่เกิดจากเหง้า ๑ ที่เกิด
จากต้น ๑ ที่เกิดจากข้อ ๑ ที่เกิดจากยอด ๑ และที่เกิดจากเมล็ด ๑, คู่กับ
พืชคาม คือ พืชพันธุ์ที่แม้จะถูกพรากจากที่แล้ว ก็ยังจะเป็นได้อีก. (ป.; ส.
ภูตคฺราม ว่า สิ่งทั้งปวง, สิ่งที่เกิดแล้วทั้งปวง).
【 ภูตบดี 】แปลว่า: [พูตะบอดี] น. เจ้าแห่งผี, เจ้าแห่งสรรพสัตว์, (หมายถึง พระศิวะ).
(ส. ภูตปติ).
【 ภูตรูป 】แปลว่า: [พูตะรูบ] น. รูปที่เกิดแล้ว ได้แก่ ธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน นํ้า ไฟ ลม ซึ่ง
คุมกันเข้าเป็นมนุษย์และสัตว์. (ป., ส.).
【 ภูเตศวร 】แปลว่า: น. พระศิวะ. (ส.).
【 ภูติ, ภูตี 】แปลว่า: [พูติ, พูตี] น. ความรุ่งเรือง, ความมั่งคั่ง. (ป., ส. ภูติ).
【 ภูเตศวร 】แปลว่า: /ดู ภูต, ภูต–/.
【 ภูม 】แปลว่า: น. บ้าน. (ข.).
【 ภูมิ ๑, ภูมิ– 】แปลว่า: [พูม, พูมิ–, พูมมิ–] น. แผ่นดิน, ที่ดิน.
【 ภูมิธร, ภูมินทร์, ภูมินาถ, ภูมิบดี 】แปลว่า: น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
【 ภูมิบริมาณ 】แปลว่า: [พูมิ–] น. มาตราเนื้อที่. (ส.).
【 ภูมิบาล, ภูมิภุช 】แปลว่า: [พูมิ–] น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
【 ภูมิประเทศ 】แปลว่า: [พูมิ–] น. ลักษณะทางกายภาพและทางธรรมชาติของแผ่นดิน
รวมถึงความสูงตํ่าของผิวโลก ทะเลสาบ ถนนหนทาง และเมืองต่าง ๆ.
【 ภูมิภาค 】แปลว่า: [พูมมิ–, พูมิ–] น. หัวเมือง; (ภูมิ) อาณาบริเวณที่มีลักษณะบางอย่าง
เช่นลักษณะทางธรรมชาติ ทางเศรษฐกิจ ทางวัฒนธรรม ทางการเมือง
คล้ายคลึงกันจนสามารถจัดเข้าพวกกันได้ และแตกต่างกับบริเวณ
ใกล้เคียงโดยรอบ.
【 ภูมิรัฐศาสตร์ 】แปลว่า: [พูมิ–] น. วิชาในหมวดสังคมศาสตร์สาขาหนึ่ง มีลักษณะคล้าย
วิชาภูมิศาสตร์การเมือง แต่เน้นหนักไปทางการเมือง.
【 ภูมิลำเนา 】แปลว่า: พูม–, พูมิ– น. ถิ่นที่อยู่อันเป็นแหล่งสําคัญ.
【 ภูมิศาสตร์ 】แปลว่า: [พูมิ–] น. วิชาที่ศึกษาถึงความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งแวดล้อมทาง
ธรรมชาติกับสังคมที่ปรากฏในดินแดนต่าง ๆ ของโลก.
【 ภูมิศาสตร์กายภาพ 】แปลว่า: น. วิชาภูมิศาสตร์แขนงหนึ่ง ศึกษาเน้นหนักในเรื่องลักษณะและ
การเปลี่ยนแปลงทางธรรมชาติที่แวดล้อมตัวมนุษย์.
【 ภูมิศาสตร์การเกษตร 】แปลว่า: น. วิชาภูมิศาสตร์แขนงหนึ่ง ศึกษาเกี่ยวกับการกสิกรรม การเลี้ยงสัตว์
การป่าไม้ และการประมง.
【 ภูมิศาสตร์การเมือง 】แปลว่า: น. วิชาภูมิศาสตร์แขนงหนึ่ง ศึกษาเน้นหนักในเรื่องเกี่ยวกับการเมือง
ของรัฐต่าง ๆ ในโลก.
【 ภูมิศาสตร์ประชากร 】แปลว่า: น. วิชาภูมิศาสตร์แขนงหนึ่ง ศึกษาเน้นหนักในเรื่องเกี่ยวกับประชากร
ในถิ่นต่าง ๆ ของโลก โดยพิจารณาถึงสภาพทางภูมิศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง
หรือมีผลต่อความเป็นอยู่ของประชากรนั้น ๆ เช่น การกระจาย การย้าย
ถิ่นฐาน ความหนาแน่น.
【 ภูมิศาสตร์ประวัติ 】แปลว่า: น. วิชาภูมิศาสตร์แขนงหนึ่ง ศึกษาถึงประวัติการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ
ทางภูมิศาสตร์ของดินแดนใดดินแดนหนึ่งตั้งแต่เริ่มแรกจนถึงปัจจุบัน,
ภูมิศาสตร์เชิงประวัติ ก็เรียก.
【 ภูมิศาสตร์เศรษฐกิจ 】แปลว่า: น. วิชาภูมิศาสตร์แขนงหนึ่ง ศึกษาถึงกิจกรรมทางเศรษฐกิจซึ่งเกี่ยวกับ
การครองชีพของมนุษย์ ได้แก่ ทรัพยากรธรรมชาติการผลิต การใช้.
【 ภูมิอากาศ 】แปลว่า: น. อากาศประจำถิ่น, ลักษณะอากาศเฉลี่ยของภูมิภาคแห่งใดแห่งหนึ่ง
ในช่วงระยะเวลาหนึ่งซึ่งอาจเป็นเดือน เป็นปีหรือเป็นศตวรรษก็ได้.
【 ภูมิ ๒ 】แปลว่า: [พูม] น. พื้น, ชั้น, พื้นเพ; ความรู้ เช่น อวดภูมิ อมภูมิ.
【 ภูมิธรรม 】แปลว่า: [พูมทํา] น. พื้นจิตใจที่มีคุณธรรม.
【 ภูมิปัญญา 】แปลว่า: [พูม–] น. พื้นความรู้ความสามารถ.
【 ภูมิรู้ 】แปลว่า: [พูม–] น. ความรู้, พื้นความรู้.
【 ภูมิ ๓ 】แปลว่า: [พูม] ว. สง่า, โอ่โถง, องอาจ, ผึ่งผาย, เช่น วางภูมิ.
【 ภูมิใจ 】แปลว่า: ก. กระหยิ่มใจ, รู้สึกว่ามีเกียรติยศ.
【 ภูมิฐาน 】แปลว่า: [พูมถาน] ว. สง่าผ่าเผย, โก้หรู, เช่น แต่งตัวภูมิฐาน.
【 ภูมิคุ้มกัน 】แปลว่า: [พูม–] น. สภาพที่ร่างกายมีแรงต่อต้านเชื้อโรคที่เข้าสู่ร่างกาย,
ภูมิต้านทาน ก็เรียก.
【 ภูมิธร, ภูมินทร์, ภูมินาถ, ภูมิบดี 】แปลว่า: /ดู ภูมิ ๑, ภูมิ–/.
【 ภูมิแพ้ 】แปลว่า: [พูม–] น. สภาพที่ร่างกายมีปฏิกิริยาผิดปรกติต่อสิ่งที่ตามธรรมดาเมื่อ
เข้าสู่ร่างกายคนทั่ว ๆ ไปแล้วจะไม่มีอันตรายใด ๆ จะมีอันตรายก็เฉพาะ
ในคนบางคนที่แพ้สิ่งนั้นเท่านั้น.
【 ภูมี 】แปลว่า: น. พระเจ้าแผ่นดิน.
【 ภูมีศวร 】แปลว่า: น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
【 ภูรโลก 】แปลว่า: [พูระโลก] น. ชื่อแผ่นดินเมื่อพูดเกี่ยวกับฟ้าและสวรรค์. (ส.).
【 ภูริ ๑ 】แปลว่า: ว. มาก. (ป., ส.).
【 ภูริ ๒ 】แปลว่า: น. แผ่นดิน. (ป.).
【 ภูริ ๓, ภูรี 】แปลว่า: น. ความฉลาด, ปัญญา. (ป.).
【 ภูว– 】แปลว่า: [พูวะ–] น. แผ่นดิน. (ส. ภุว).
【 ภูวดล 】แปลว่า: น. พื้นแผ่นดิน. (ป.).
【 ภูวนาถ, ภูวเนตร, ภูวไนย 】แปลว่า: น. พระเจ้าแผ่นดิน.
【 ภูวน– 】แปลว่า: [–วะนะ–] น. โลก, แผ่นดิน. (ส., ป. ภุวน).
【 ภูวนตรัย, ภูวนัตตรัย 】แปลว่า: น. โลกสาม. (ส.).
【 ภูวนตรัย, ภูวนัตตรัย 】แปลว่า: /ดู ภูวน–/.
【 ภูษณ– 】แปลว่า: [พูสะนะ–] น. เครื่องประดับ. (ส.; ป. ภูสน).
【 ภูษณพาส 】แปลว่า: น. เครื่องแต่งตัวและเสื้อผ้า. (ส. ภูษณวาส).
【 ภูษา 】แปลว่า: น. เครื่องนุ่งห่ม, ผ้าทรง. (ส.; ป. ภูสา ว่า เครื่องประดับ).
【 ภูษามาลา 】แปลว่า: น. ข้าราชการในราชสํานักมีหน้าที่ถวายทรงพระเครื่องใหญ่ ถวาย
พระกลด ถวายสุกํา ทําสุกํา เปลื้องเครื่องสุกําศพพระบรมศพ
พระศพ และเปลื้องเครื่องสุกําศพที่ได้รับพระราชทานโกศ เป็นต้น
เรียกว่า เจ้าพนักงานภูษามาลา, โบราณมีหน้าที่ถวายเครื่องต้นด้วย,
ในกฎหมายตราสามดวงเรียกแยกเป็น พนักงานพระภูษา พนักงาน
พระมาลา.
【 ภูษาโยง 】แปลว่า: น. แถบผ้าที่โยงจากปากโกศหรือหีบศพสําหรับคลี่ทอดไปยังพระสงฆ์
เมื่อทําพิธีกรรม เช่น บังสุกุล หรือโยงจากราชรถประดิษฐานพระโกศ
ไปยังรถนําหน้าพระศพ.
【 ภูษิต 】แปลว่า: ก. ประดับ, แต่ง. (ส.; ป. ภูสิต).
【 เภกะ, เภคะ 】แปลว่า: น. กบ (สัตว์). (ป., ส.).
【 เภตรา 】แปลว่า: [เพตฺรา] น. เรือ, เรือสําเภา. (เทียบ ส. วาหิตฺร, เภฏ ว่า เรือ).
【 เภท 】แปลว่า: น. การแบ่ง, การแตกแยก, การทำลาย, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส,
เช่น สามัคคีเภท สังฆเภท; ส่วน, ภาค; ความแตกต่าง, ความแปลก;
ชนิด, อย่าง. ก. แตก, หัก, ทําลาย, พัง. (ป., ส.).
【 เภทภัย 】แปลว่า: [เพดไพ] น. ภัยต่าง ๆ.
【 เภทุบาย 】แปลว่า: น. อุบายที่ทําให้เขาแตกกัน, เล่ห์เหลี่ยม, กลอุบาย.
【 เภทุบาย 】แปลว่า: /ดู เภท/.
【 เภรวะ 】แปลว่า: [–ระ–] น. ความขลาด, ความกลัว. (ป.).
【 เภริ, เภรี 】แปลว่า: น. กลอง เช่น อินทเภรี ชัยเภรี, บางทีใช้เป็น ไภรี หรือ ไภริน ก็มี. (ป.).
【 เภสัช, เภสัช– 】แปลว่า: [เพสัด, เพสัดชะ–] น. ยาแก้โรค. (ป. เภสชฺช; ส. ไภษชฺย).
【 เภสัชกร 】แปลว่า: [เพสัดชะกอน] น. แพทย์ปรุงยา, ผู้ที่ได้รับใบอนุญาตให้เป็นผู้ประกอบ
โรคศิลปะสาขาเภสัชกรรม.
【 เภสัชกรรม 】แปลว่า: [เพสัดชะกํา] น. วิทยาศาสตร์แขนงที่ว่าด้วยการเตรียมเครื่องยา
ตัวยาจากธรรมชาติหรือการสังเคราะห์ให้เป็นยาสําเร็จรูป.
【 เภสัชเคมี 】แปลว่า: [เพสัด–] น. วิทยาศาสตร์แขนงที่ว่าด้วยการเตรียม การสังเคราะห์
การวิเคราะห์ และการทําสารเคมีที่ใช้เป็นยาให้ได้มาตรฐาน.
【 เภสัชพฤกษศาสตร์ 】แปลว่า: [เพสัดชะพฺรึกสะสาด] น. วิทยาศาสตร์แขนงที่ว่าด้วยพืชที่ใช้เป็นยา.
【 เภสัชเพลา 】แปลว่า: [เพสัดเพ–] น. หมากพลูบุหรี่ที่ถวายพระ.
【 เภสัชวิทยา 】แปลว่า: [เพสัดชะวิดทะยา, เพสัดวิดทะยา] น. วิทยาศาสตร์แขนงที่ว่าด้วย
ฤทธิ์ของยาหรือของสารที่มีต่อสิ่งมีชีวิต.
【 เภสัชเวท 】แปลว่า: [เพสัดชะเวด] น. วิทยาศาสตร์แขนงที่ว่าด้วยยาที่ได้จากพืช สัตว์
และแร่ธาตุโดยตรง หรือสารที่เกิดจากสิ่งเหล่านั้น, วิทยาศาสตร์
แขนงที่ว่าด้วยสมุนไพร.
【 เภสัชศาสตร์ 】แปลว่า: [เพสัดชะสาด] น. วิทยาศาสตร์แขนงหนึ่งว่าด้วยกระบวนการต่าง ๆ
เกี่ยวกับเรื่องยาบําบัด บรรเทา หรือป้องกันโรค.
【 เภสัชอุตสาหกรรม 】แปลว่า: [เพสัดอุดสาหะกํา] น. วิทยาศาสตร์แขนงที่ว่าด้วยการเตรียมยา
ระดับอุตสาหกรรม.
【 โภค, โภค–, โภคะ 】แปลว่า: [โพก, โพคะ–, โพกคะ–] น. สมบัติ เช่น ถึงพร้อมด้วยโภคะ. ก. กิน,
ใช้สอย. (ป., ส.).
【 โภคทรัพย์ 】แปลว่า: [โพกคะ–] น. ทรัพย์สิ่งของที่ใช้อุปโภคบริโภค.
【 โภคภัณฑ์ 】แปลว่า: [โพกคะ–] น. เครื่องอุปโภคบริโภค.
【 โภคยทรัพย์ 】แปลว่า: [โพกคะยะ–] (กฎ; เลิก) น. สังหาริมทรัพย์ซึ่งเมื่อใช้ย่อมเสียภาวะ
เสื่อมสลายไปในทันใดเพราะการใช้นั้น หรือซึ่งใช้ไปในที่สุดย่อม
สิ้นเปลืองหมดไป.
【 โภคยทรัพย์ 】แปลว่า: /ดู โภค, โภค–, โภคะ/.
【 โภคิน, โภคี 】แปลว่า: น. ผู้บริโภค; งู, นาค; คนมั่งมี, คนมีสมบัติ; นายบ้าน. (ป., ส.).
【 โภไคย, โภไคศวรรย์ 】แปลว่า: น. ทรัพย์สมบัติ. (ป. โภเคยฺย; ส. โภไคศฺวรฺย).
【 โภช, โภชย์ 】แปลว่า: [โพด] น. ของควรบริโภค. (ป. โภชฺช; ส. โภชฺย).
【 โภชก 】แปลว่า: [–ชก] น. นายบ้าน, ผู้ใหญ่บ้าน, เช่น คามโภชก ว่า กํานัน, นายอําเภอ.
【 โภชน–, โภชนะ 】แปลว่า: [โพชะนะ–, โพดชะนะ] น. อาหาร; การกิน, การกินข้าว. (ป., ส.).
【 โภชนะห้า 】แปลว่า: [โพชะนะห้า] น. ข้าว ๕ อย่าง คือ ข้าวสุก (ข้าวมัน หรือ ข้าวผัด
ก็นับเข้า) ขนมสด (ขนมที่จะบูดเมื่อล่วงเวลาแล้ว เช่น แป้งจี่ ขนมด้วง
ขนมครก) ขนมแห้ง (ที่ไม่บูด เช่น จันอับ ขนมปัง) ปลา (รวมทั้งหอย
กุ้ง และสัตว์นํ้าเหล่าอื่นที่ใช้เป็นอาหาร) เนื้อ (เนื้อของสัตว์บกและนก
ที่ใช้เป็นอาหาร).
【 โภชนากร 】แปลว่า: [โพชะนา–, โพดชะนา–] น. ผู้ที่มีความรู้เรื่องโภชนาการแล้วสามารถ
ให้ความรู้และคําแนะนําในเรื่องอาหารแก่บุคคลอื่นต่อไปได้.
【 โภชนาการ 】แปลว่า: [โพชะนา–, โพดชะนา–] น. วิทยาศาสตร์ประยุกต์แขนงหนึ่ง ว่าด้วย
ความสัมพันธ์ระหว่างอาหารกับกระบวนการต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับ
สุขภาพและการเจริญเติบโตของสิ่งมีชีวิต.
【 โภชนาหาร 】แปลว่า: [โพชะนา–, โพดชะนา–] น. สารองค์ประกอบสําคัญของอาหารที่ทํา
ให้อาหารมีคุณค่าในการบํารุงเลี้ยงร่างกาย ได้แก่ คาร์โบไฮเดรต ไขมัน
โปรตีน แร่ธาตุ วิตามิน และนํ้า.
【 โภชนียะ 】แปลว่า: (แบบ) น. อาหารควรบริโภค. (ป., ส.).
【 โภชนากร 】แปลว่า: /ดู โภชน–, โภชนะ/.
【 โภชนาการ 】แปลว่า: /ดู โภชน–, โภชนะ/.
【 โภชนาหาร 】แปลว่า: /ดู โภชน–, โภชนะ/.
【 โภชนียะ 】แปลว่า: /ดู โภชน–, โภชนะ/.
【 ไภริน, ไภรี 】แปลว่า: น. เภรี, กลอง.
【 ไภษัชคุรุ 】แปลว่า: [ไพสัดชะ–] น. พระนามพระโพธิสัตว์องค์หนึ่งในพระพุทธศาสนาฝ่าย
มหายาน; ชื่อพระกริ่ง.
【 ไภษัชย์ 】แปลว่า: น. เภสัช, ยาแก้โรค. (ส.; ป. เภสชฺช).